Szkło brodawkowe

Puchar zdobiony techniką szkła brodawkowego

Szkło brodawkowe – sztuka zdobienia wyrobów szklanych przy pomocy kawałków szkła nakładanych na gorącą powierzchnię w kształcie guzów, sopli itp., także naczynie szklane zdobione tą techniką[1][2]. Szkło brodawkowe jest znane od starożytności, było szczególnie popularne w Niemczech w XV-XVI wieku, gdzie tą metodą zdobiono puchary i szklanice wykonywane z zielonego lub zielonkawego szkła, tzw. szkła leśnego[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Krystyna. Kubalska-Sulkiewicz, Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. 3, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2002, s. 52, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180 [dostęp 2019-07-28].
  2. ↑ BRODAWKOWE SZKŁO [online], encyklopedia.interia.pl [dostęp 2019-07-28] (pol.).
  3. ↑ Krystyna. Kubalska-Sulkiewicz, Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. 3, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2002, s. 229, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180 [dostęp 2019-07-28].