W Szonowie panuje klimat umiarkowany ciepły. Średnia temperatura roczna wynosi +8,2 °C. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Szonowa wynoszą 634 mm. Dominują wiatry zachodnie[10].
Miejscowość wymieniona jest po raz pierwszy w 1245 jako Sonouo, w 1256 Sconowe in Polonia sita,1274 Sonowo, 1295 Schenau, 1335 Sthinow, 1447 Schonaw 1679 Schoen[11].
Badania archeologiczne datują osadę na terenie obecnej wsi Szonów na VI–X wiek[12]. We wsi znajdują się stanowiska archeologiczne neolityczne i kultury łużyckiej[13].
Wieś po raz pierwszy wzmiankowana była pod nazwą Szonovo w XII wieku w dokumencie mówiącym o kościele ufundowanym przez śląskiego możnowładcę Piotra Włostowica. Przed rokiem 1256 biskup ołomuniecki Bruno ze Schauenburga otrzymał Szonów od księcia Władysława opolskiego jako odszkodowanie za poniesione szkody spowodowane wtargnięciem Władysława na ziemie biskupstwa w latach 1252–1253[14]. W 1335 o kościele św. Jadwigi pisał nuncjusz apostolski. Obecny kościół został wybudowany w 1580. Był on wielokrotnie palony i odbudowywany[12].
W 1816 Szonów został odłączony od powiatu prudnickiego i przyłączony do głubczyckiego[18]. W 1861 w Szonowie mieszkało 6 Żydów[19]. Lasy sąsiadujące z Szonowem stanowiły popularne miejsce do polowania dla mieszkańców powiatu prudnickiego[20].
Według spisu ludności z 1 grudnia 1910, na 1022 mieszkańców Szonowa 992 posługiwało się językiem niemieckim, 22 językiem polskim, a 8 było dwujęzycznych[21]. Na frontach I wojny światowej zginęło 61 żołnierzy z Szonowa[22]. Do głosowania podczas plebiscytu na Górnym Śląsku uprawnionych było w Szonowie 926 osób, z czego 612, ok. 66%, stanowili mieszkańcy (w tym 597, ok. 64,4% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 923 głosów (ok. 99,6% uprawnionych), w tym 922 (ok. 99,8%) ważnych; za Niemcami głosowało 922 osób, a za Polską 0 osób[23]. W okresie III powstania śląskiego, Szonów był jednym z miejsc zakwaterowania członków Freikorpsu „Oberland”, którzy 11 maja 1921 przybyli do Prudnika z Bawarii[24].
Po wyparciu oddziałów niemieckich wieś została przejęta przez polską administrację. Wówczas w Szonowie została osiedlona część polskich repatriantów z Kresów Wschodnich – z Buska, Adamów, Warchołów, Szlązaków oraz z Huty na terenie obecnej Ukrainy[27].
W latach 1945–1950 Szonów należał do województwa śląskiego, a od 1950 do województwa opolskiego. W latach 1945–1954 wieś należała do gminy Klisino, w latach 1954–1959 do gromady Klisino, a w latach 1959–1972 była siedzibą gromady Szonów. Od 1975 Szonów znajdował się w gminie Głogówek, a w 1999 został ponownie przyłączony do powiatu prudnickiego[18]. W 2001 Szonów przystąpił do Programu Odnowy Wsi Opolskiej[28].
Podczas powodzi 15 września 2024 woda spływająca z pól zalała posesje w Szonowie[29].
W zarządzie Wydziału Drogownictwa Starostwa Powiatowego w Prudniku znajduje się droga powiatowa nr 1212O relacji Gościęcin – Ciesznów – Kazimierz – Szonów[38].
Szonów posiada połączenia autobusowe z Branicami, Głogówkiem, Głubczycami, Kazimierzem, Kietrzem, Opolem. We wsi znajduje się pięć przystanków autobusowych – „Przedszkole”, „Skrz. I”, „Skrzyżowanie”, „Szonów Szkoła”, „Szonów”[39].
Z Szonowa pochodzą liczne podania i legendy ludowe, m.in. o spełniającym życzenia zającu mówiącym ludzkim głosem, o pilnującym wsi dziewięciogłowym czarnym psie, który wskakuje ludziom na plecy, o upiornej zjawie, która zaznała spokoju po zrobieniu kołyski z jarząba, z którym była związana, a także o straszącym ludzi wodniku ukrywającym się w Osobłodze[41].
12 lipca 2010, w ramach organizowanego w Prudniku VI Europejskiego Tygodnia Turystyki Rowerowej, w którym wzięli udział rowerzyści z całej Europy, przez Szonów prowadziła trasa „Szlakiem Pielgrzyma”[46].
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
↑AndrzejA.DereńAndrzejA., Żydzi na ziemi prudnickiej, „Tygodnik Prudnicki”, 41 (724), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 13 października 2004, s. 7, ISSN1231-904X.
↑HenrykaH.MłynarskaHenrykaH., Darz Bór, niech Cię bór obdarza, niech przynosi Ci dary, „Tygodnik Prudnicki”, 45 (1759), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 6 listopada 2024, s. 20, ISSN1231-904X.
↑Szonów, gm. Głogówek [online], Rozwój Wsi Opolskiej Program Odnowy Wsi, 23 listopada 2020 [dostęp 2022-10-28](pol.).
↑AndrzejA.DereńAndrzejA., Sytuacja była krytyczna, „Tygodnik Prudnicki”, 39 (1753), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 25 września 2024, s. 18–20, ISSN1231-904X.
↑Ludność Ziemi Prudnickiej, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 52 (266), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 24 grudnia 1995, s. 10, ISSN1231-904X.
↑Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie wykazu gmin i innych jednostek zasadniczego podziału terytorialnego państwa położonych w strefie nadgranicznej oraz tablicy określającej zasięg tej strefy (Dz.U. z 2005 r. nr 188, poz. 1580).
↑PSG w Opolu [online], slaski.strazgraniczna.pl, 19 sierpnia 2012 [dostęp 2024-05-08].