Szturmak
Szturmak (także: burgoneta, hełm burgundzki, szturmowy; niem. sturmhaube, wł. casquetto) – renesansowy hełm najczęściej o konstrukcji otwartej (niekiedy także półotwartej lub zamkniętej), wywodzący się konstrukcyjnie ze średniowiecznej łebki (w niektórych ozdobnych formach nawiązujący również do hełmów antycznych).
Charakteryzował się półokrągłym dzwonem z grzebieniem, ruchomymi lub stałymi policzkami, folgowym bądź jednorodnym nakarczkiem oraz daszkiem osłaniającym oczy, przez który niekiedy przechodził nosal. Używany był w piechocie (landsknechci, pikinierzy), jeździe (arkebuzerzy, rajtarzy, kirasjerzy i czasem dragoni) oraz w służbie morskiej do połowy XVII w. W Polsce takich hełmów używała m.in. husaria w połowie XVI w.[1][2][3]
-
Szturmak o konstrukcji otwartej -
Szturmak o konstrukcji zamkniętej
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz: Leksykon dawnego uzbrojenia ochronnego. Warszawa: Bellona, 2005. ISBN 978-83-11-10063-3.
- ↑ Zdzisław Żygulski: Broń w dawnej Polsce na tle uzbrojenia Europy i Bliskiego Wschodu. Warszawa: PWN, 1982, s. 149-150. ISBN 83-01-02515-8.
- ↑ Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski: Słownik uzbrojenia historycznego. Warszawa: PWN, 2010, s. 134. ISBN 978-83-01-16260-3.