Szwedzka Konfederacja Związków Zawodowych

Szwedzka Konfederacja Związków Zawodowych
Landsorganisationen i Sverige
Ilustracja
Logo LO
Państwo

 Szwecja

Siedziba

Sztokholm, Szwecja

Data założenia

7 sierpnia 1898

Profil działalności

centrala związkowa

Przewodniczący

Johan Lindholm

Członkowie

1 400 000 (2024)

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Szwedzka Konfederacja Związków Zawodowych (szw. Landsorganisationen i Sverige, LO) – szwedzka centrala związkowa działająca od 1898. Obecnie jest największym zrzeszeniem związków zawodowych działającym na terenie Szwecji. Skupia około 1 400 000 miliona pracowników[1].

Organizacja

[edytuj | edytuj kod]

Organizacje członkowskie zrzeszone w LO posiadają dużą autonomię. Centrala odpowiada za koordynowanie wspólnych działań, m.in. negocjacje płacowe na szczeblu krajowym, działalność międzynarodowa, szkolenia związkowe, edukacja młodzieży, równouprawnienie na rynku pracy oraz zabezpieczenia społeczne[2].

Wszystkie organizacje zjednoczone w LO ponoszą pełną odpowiedzialność za działania podejmowane w swoich sektorach. Chodzi między innymi o prowadzenie negocjacji układów zbiorowych pracy na szczeblu krajowym i lokalnym oraz administrowanie funduszy ubezpieczeń od bezrobocia[2].

Najwyższą władzą Szwedzkiej Konfederacji Związków Zawodowych jest kongres, który zbiera się raz na cztery lata. Uczestniczy w nim 430 delegatów, w tym 300 delegatów wybranych przez 16 federacji oraz 130 członków Rady Głównej. Jest ona wybierana podczas Kongresu i zbiera się dwa razy w roku. Natomiast Rada Wykonawcza składa się z 15 osób również wybranych przez Kongres. Są to: przewodniczący i trzech zastępców oraz 11 członków reprezentujących różne federacje[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Centrala została założona przez związki zawodowe pracowników biurowych z inicjatywy Skandynawskiego Kongresu Pracy i Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej[3]. Pierwszym Przewodniczącym został Fredrik Sterky, redaktor gazety „Ny Tid"[4].

W 1956 socjaldemokratyczna gazeta „Stockholms-Tidningen” została przejęta przez LO[5]. W 1996 centrala posiadał również 50,1 procent udziałów w gazecie „Aftonbladet”, a tym samym kontrolowała także kierunek polityczny czasopisma. 15 czerwca 2009 ogłoszono, że norweska grupa medialna Schibsted , posiadająca dotychczas 49,9 proc. akcji, kupiła dodatkowe 41 proc. akcji Aftonbladet. LO zachowało 9 proc. udziałów i prawo weta wobec decyzji zarządu o tym, kto powinien zostać redaktorem naczelnym działów redakcyjnych, dyskusyjnych i kulturalnych gazety[6][7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ This is LO [online], lo.se, 9 kwietnia 2013 [dostęp 2024-08-07] (ang.).
  2. ↑ a b c Związki zawodowe w Szwecji - Śląsko-Dąbrowska "Solidarność" [online], solidarnosckatowice.pl, 15 lutego 2012 [dostęp 2024-08-07] (pol.).
  3. ↑ Torvald Karlbom, Den svenska fackföreningsrörelsen, Tidens förlag, 1955, s. 45-47.
  4. ↑ Det här är LO [online], lo.se, 20 stycznia 2006 [dostęp 2024-08-07] (szw.).
  5. ↑ Aftonbladet during 170 years [online], wwwc.aftonbladet-cdn.se [dostęp 2024-08-07].
  6. ↑ Schibsted Sverige blir huvudägare i Aftonbladet [online], lo.se, 18 lipca 2011 [dostęp 2024-08-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-18] (szw.).
  7. ↑ LO säljer aktier i Aftonbladet, „Svenska Dagbladet”, svd.se, 15 czerwca 2009, ISSN 1101-2412 [dostęp 2024-08-07] (szw.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]