Szymocin

Szymocin

wieś
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Szymocinie
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	polkowicki
Gmina	Grębocice
Wysokość	80 m n.p.m.
Liczba ludności (III 2011)	272[2]
Strefa numeracyjna	76
Kod pocztowy	59-150[3]
Tablice rejestracyjne	DPL
SIMC	0364080
Położenie na mapie gminy Grębocice Szymocin
Położenie na mapie Polski Szymocin
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Szymocin
Położenie na mapie powiatu polkowickiego Szymocin
51°35′58″N 16°14′06″E/51,599444 16,235000[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Szymocin (niem. Simbsen)^[4] – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Grębocice.

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.

Położenie

Wieś położona na obszarze równiny Grębocickiej.

Historia

W roku 1282 wieś została wymieniona jako Zamoczino, ale nazwa ta z biegiem czasu się zmieniała.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[5]:

• kościół filialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, z 1600 r.; świątynia wraz z wyposażeniem należy do najciekawszych dzieł sztuki Północnego Dolnego Śląska. Kościół w Szymocinie wzmiankowano już w 1376 r. Obecny wzniesiono około 1600 r. wraz z kaplicą, kruchtą i bramą na zrębach budowli gotyckiej z XIV w. Ściany kościoła oraz bramę pokryto sgraffitami (część z nich zachowana do dziś). Przebudowa miała miejsce w 1717 (data - chronostych we wnętrzu kościoła), a remonty w 1930 i 1957 r. W czasie wojny kościół stracił dach namiotowy wieży, który zrekonstruowany został w 2005 roku. Świątynia od XVI w. do około 1650 roku należała do ewangelików. Kościół założono na planie salowym z wieżą od zachodu i kaplicą przy prezbiterium. Nawę przykrywa sklepienie kolebkowe z lunetami. Elewację kaplicy pokrywają roślinne motywy sgraffitowe, a kruchtę i bramę zrobione w tej technice łańcuchy. Wnętrze kryje niezwykle bogate wyposażenie pochodzące z różnych epok. Ze średniowiecza pochodzi tryptyk św. Rodziny z początku XVI w. oraz gotyckie figury z innego ołtarza. Sztukę protestancką – renesansową przedstawia potężny zespół ponad 20 nagrobków pochodzących w większości z lat 1545-1637 (głównie upamiętniają członków rodziny von Loss). W 1603 r. powstała także ambona, którą przeniesiono tutaj z kościoła w Grodowcu. Reszta wyposażenia pochodzi z XVIII w., a w większości z przebudowy w 1717 roku: dwa barokowe ołtarze (jeden bardzo ciekawy w kaplicy), malowidła na sklepieniach, a także świecznik obrotowy.

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 136567
2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1278 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dn. 9 września 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości, MP nr 124 z dn. 15 października 1947 r. poz. 778
5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 140. [dostęp 2012-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].