Sława Przybylska

Sława Przybylska
Ilustracja
Sława Przybylska
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1932
Międzyrzec Podlaski

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1956

Wydawnictwo

Muza,
Wifon,
Pronit

Powiązania

Studencki Teatr Satyryków,
Klub „Stodoła”,
Polskie Radio

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons

Sława Przybylska, właśc. Stanisława Przybylska-Krzyżanowska (ur. 2 listopada 1932[1] w Międzyrzecu Podlaskim) – polska piosenkarka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Józefa i Marianny Przybylskich. Po II wojnie światowej wychowywała się w Domu Młodzieży w Krzeszowicach[2][3]. Jest absolwentką Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych w Warszawie, studiowała handel zagraniczny w Szkole Głównej Służby Zagranicznej.

Udzielała się artystycznie już w czasie studiów[4], debiutowała na szerszej scenie pod koniec lat pięćdziesiątych XX w.: w 1956 w Studenckim Teatrze Satyryków STS, a potem śpiewała w klubie studenckim „Stodoła”. W 1957 zdobyła I miejsce w ogólnopolskim konkursie Polskiego Radia[5]. Rozgłos zdobyła w 1958 piosenką Pamiętasz, była jesień, podkładając głos w filmie Wojciecha Hasa Pożegnania. W 1960 wystąpiła w filmach Zezowate szczęście, śpiewając piosenkę Kriegsgefangenenpost, oraz Niewinni czarodzieje. Wykonuje także piosenki w języku rosyjskim, hiszpańskim oraz jidysz – m.in. Miasteczko Bełz. Jej wykonanie piosenki Minuty nadziei znajduje się w zbiorach Muzeum Holokaustu w USA[6].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

27 kwietnia 2007 otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Międzyrzec Podlaski[7]. W 2016 tytuł Honorowego Obywatela przyznała jej także Rada Miasta Krzeszowice[8].

Została odznaczona przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 otrzymała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9]. Ponadto jest laureatką Diamentowego Mikrofonu (2015)[10][11], a w 2012, z okazji 80. urodzin i 55-lecia pracy artystycznej, została wyróżniona medalem „Pro Masovia”[12]. W 2023 wydała album pt. Pamiętasz była jesień poszerzony o nowe utwory[13], m.in. singiel Tańcząca brzoza[14].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1953 wyszła za Jerzego Kostarczyka, z którym miała córkę Blankę[15]. Od 1964 do jego śmierci jej mężem był Jan Krzyżanowski (1935–2022)[16], aktor i dyrektor Stołecznej Estrady i Teatru na Targówku[17][18]. Z drugim mężem mieszkała w Szczawnicy[19], później przeprowadziła się do Otwocka.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1959 – Melodie o zmroku
  • 1962 – Sława Przybylska
  • 1963 – Sława Przybylska 2
  • 1966 – Ballady i piosenki
  • 1966 – Ballady i piosenki cz.2
  • 1968 – Nie zakocham się
  • 1970 – U brzegów Candle Rock
  • 1972 – Sława Przybylska
  • 1973 – Jak z dawnych lat
  • 1979 – Związek przyjacielski
  • 1988 – Sława Przybylska śpiewa ulubione przeboje
  • 1992 – Rodzynki z migdałami
  • 1992 – Minuty nadziei
  • 1993 – Ałef-Bejs – Pieśni i piosenki żydowskie
  • 2009 – 40 piosenek Sławy Przybylskiej
  • 2015 – Mój Okudżawa
  • 2023 – Pamiętasz była jesień

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 80. urodziny Sławy Przybylskiej. tvp.info, 2012-11-02. [dostęp 2015-08-07].
  2. ↑ Dla nich też pałac był domem. [w:] przelom.pl Portal ziemi chrzanowskiej [on-line]. 2010-01-06. [dostęp 2013-03-05].
  3. ↑ Tygodnik Powszechny nr 27 (2817), 6 lipca 2003.
  4. ↑ Audycja radiowa Jedynki, Polskie Radio, 1 października 2006.
  5. ↑ Zbigniew Adrjański, Kalejdoskop estradowy. Leksykon polskiej rozrywki 1944-1989. Artyści, twórcy, osobistości, Bellona, Warszawa 2002, s. 369.
  6. ↑ Minuty nadziei Sława Przybylska.
  7. ↑ Sława Przybylska. miedzyrzec.pl. [dostęp 2022-01-13].
  8. ↑ Ewa Solak, Sława Przybylska honorową obywatelką Krzeszowic, przelom.pl, 2016-07-01.
  9. ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2023-06-25].
  10. ↑ Laureaci 52. KFPP 2015, [w:] Opole.pl [online], Urząd Miasta Opola, 15 lipca 2015 [dostęp 2016-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12].
  11. ↑ w, Diamentowy Mikrofon dla Sławy Przybylskiej! Niezwykły koncert w Opolu z okazji 90-lecia Polskiego Radia [online], Telewizja Polska S.A./TVP Info, 14 czerwca 2015 [dostęp 2016-01-24].
  12. ↑ Pro Masovia – 2012 r.. mazovia.pl. [dostęp 2018-06-07].
  13. ↑ Ma 90 lat i nie zamierza kończyć kariery. "Nigdy nie spotkałem się z tak zawziętym artystą" [online], Dzień Dobry TVN, 17 czerwca 2023 [dostęp 2023-09-26] (pol.).
  14. ↑ „Tańcząca brzoza” – Nowy utwór Sławy Przybylskiej [online], glosseniora.pl, 13 listopada 2023 [dostęp 2024-01-14] (pol.).
  15. ↑ Los nie szczędził jej dramatów. Tak wyglądało życie Sławy Przybylskiej. viva.pl, 2022-11-02. [dostęp 2023-06-25].
  16. ↑ To dla niej bardzo trudne chwile, „Życie na Gorąco”, 49/2022, 8 grudnia 2022, s. 6.
  17. ↑ F. Gańczak, Filmowcy w matni bezpieki, przedm. A. Paczkowski, Prószyński i Spółka, Warszawa 2011, s. 263. ISBN 978-83-7648-714-4.
  18. ↑ Jan Krzyżanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-08].
  19. ↑ Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 229. ISBN 83-85056-40-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]