Słodziczka

Słodziczka
Ilustracja
Słodziczka gwiaździsta
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Cichorioideae

Rodzaj

słodziczka

Nazwa systematyczna
Rhagadiolus A.L. Jussieu
Gen. Pl.: 168 (1789)[3][4]
Typ nomenklatoryczny

R. edulis J. Gaertner[4]

Słodziczka (Rhagadiolus Juss.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje dwa gatunki[3]. Oba rozprzestrzenione są w basenie Morza Śródziemnego – w południowej Europie, północnej Afryce i południowo-zachodniej Azji[3]. Słodziczka gwiaździsta R. stellatus rośnie też zawleczona w Kalifornii oraz Europie Środkowej, przy czym w Polsce ma status tylko przejściowo dziczejącej (efemerofita)[5]. Rośliny te rosną na terenach kamienistych, w widnych zaroślach garigu, na gruntach uprawianych i odłogowanych. Kwitną od marca do czerwca[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Rośliny jednoroczne[7][8], osiągające od kilku do ponad 60 cm wysokości[8]. Rośliny z korzeniem palowym, z pojedynczą, wzniesioną i w górze rozgałęzioną łodygą. Rośliny są nagie[8] lub szorstko owłosione[6].
Liście
Odziomkowe i łodygowe, te pierwsze siedzące lub ogonkowe[8], łodygowe siedzące lub krótkoogonkowe u R. stellatus i ogonkowe u R. edulis[6]. Blaszka ma kształt od równowąskiego do jajowatolancetowatego, jest całobrzega, ząbkowana, czasem pierzasto klapowana[8], u R. edulis zawsze z największą klapą na szczycie liścia[6].
Kwiaty
Zebrane w koszyczki, zebrane w złożone kwiatostany w formie podbaldachów. Szypuły nie są rozdęte. Okrywy są walcowate lub dzwonkowate, o średnicy od 2 do ponad 4 mm. Tworzone są przez 5–8 listków wyrastających w jednym rzędzie. Listki są równowąskie, wszystkie podobnej długości, zaostrzone na szczycie. Dno kwiatostanu jest płaskie, nagie, czasem dołeczkowane. Kwiatów w koszyczkach jest od 5–6 do kilkunastu. Korony są żółte[8].
Owoce
Niełupki są brązowe, wydłużone, walcowate lub nieco wrzecionowate, środkowe są zwykle proste, brzeżne często łukowate. Owoce pozbawione są dzióbków, żeber, są nagie lub przylegająco owłosione, nie mają też puchu kielichowego[8]. U R. stellatus jest ich 7–8, u R. edulis 5–6[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna

Rodzaj z podplemienia Crepidinae, plemienia Cichorieae podrodziny Cichorioideae w obrębie rodziny astrowatych (Asteraceae)[9].

Wykaz gatunków[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2023-01-05] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2023-01-05] (ang.).
  3. a b c d Rhagadiolus Juss.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2023-01-05].
  4. a b Rhagadiolus. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2023-01-05].
  5. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 147, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. a b c d e Marjorie Blamey, Christopher Grey-Wilson, Wild flowers of the Mediterranean, London: A & C Black, 2004, s. 461, ISBN 0-7136-7015-0, OCLC 56888046.
  7. J.W. Kadereit, Charles Jeffrey (red.), Flowering plants. Eudicots: Asterales, Berlin: Springer, 2007, s. 197, ISBN 978-3-540-31051-8, OCLC 184984805.
  8. a b c d e f g John L. Strother: Rhagadiolus Jussieu. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2023-01-05].
  9. Genus: Rhagadiolus Juss.. [w:] U.S. National Plant Germplasm System [on-line]. USDA. [dostęp 2023-01-05].