Tadakuni Mizuno

Tadakuni Mizuno

Tadakuni Mizuno (jap. 水野忠邦 Mizuno Tadakuni; ur. 19 lipca 1794, zm. 12 marca 1851) – japoński polityk okresu Edo, daimyō hanu Hamamatsu (ob. prefektura Shizuoka)[1], inicjator programu reformatorskiego znanego jako „reformy ery Tenpō”[2][3].

Urodził się w Edo jako syn Tadamitsu Mizuno, daimyō hanu Karatsu na wyspie Kiusiu (ob. prefektura Saga)[1]. Otrzymał staranne wykształcenie konfucjańskie. W 1825 roku został gubernatorem (jōdai) zamku w Osace, a w 1827 roku gubernatorem Kioto. Otrzymał także tytuł jisha-bugyō[1].

W 1834 roku został członkiem rady starszych (rōjū shuseki) na dworze sioguna Ienari Tokugawy. Zainicjował wówczas szereg reform gospodarczo-społecznych, znanych pod nazwą „reform ery Tenpō”. Mizuno stał na wypływającym z zasad konfucjańskich stanowisku, że tylko twarde i silne rządy doprowadzą do zatrzymania degeneracyjnych dla państwa procesów i przywrócą czasy pierwotnego błogostanu społecznego[2][3]. Próbował uzdrowić gospodarkę, rozwiązując wszechwładne gildie kupieckie, co otworzyło pole działania drobnym handlarzom i rzemieślnikom, mogącym od tej pory nawiązywać bezpośredni kontakt z klientem. Obliczone na obniżenie narzucanych dotychczas przez hurtowników wysokich marż posunięcie okazało się jednak katastrofą, powodując chaos i postępujący wzrost cen ryżu[2][3]. Wydał także rozporządzenia przeciw zbytkowi, zakazując hucznych festiwali i działalności wędrownych trup aktorskich oraz zwalczając wystawne życie dworu, a także zaostrzył cenzurę, co ściągnęło na niego powszechną nienawiść[2][3]. W 1843 roku próbował wprowadzić w życie reformę ziemską, na mocy której drobni daimyō posiadający dobra wokół Edo i Osaki mieli zostać wywłaszczeni w zamian za nadania ziemskie w innych regionach, co wywołało masowe protesty. Mizuno popadł w niełaskę u sioguna i w 1844 roku został zmuszony do rezygnacji z urzędów. Zmarł w osamotnieniu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 653. ISBN 0-674-01753-6.
  2. ↑ a b c d Wielka Historia Świata. T. 9. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 612-614. ISBN 83-85719-93-8.
  3. ↑ a b c d e Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 321-322. ISBN 83-04-01486-6.