Tadeusz Świcarz

Tadeusz Świcarz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1920
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 2002
Warszawa

Wzrost

174 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1930–1937 Skra Warszawa
1937–1939 Ursus Warszawa
1945–1949 Polonia Warszawa 6+39 (7+18)
1950–1951 Legia Warszawa 7 (1)
1951 Śląsk Wrocław
1951–1952 Lotnik Warszawa (piłka nożna)
1953 Legia Warszawa (piłka nożna)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1947–1949  Polska 5 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Grób Tadeusza Świcarza na cmentarzu Bródnowskim

Tadeusz Józef Świcarz (ur. 5 czerwca 1920 w Warszawie, zm. 6 czerwca 2002 tamże) – polski piłkarz (napastnik) oraz hokeista. Reprezentant Polski w obu dyscyplinach.

Przez większość kariery był związany z klubami warszawskimi. Przed II wojną światową był zawodnikiem Skry i Ursusa. Brał udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie został piłkarzem Polonii i w 1946 wywalczył tytuł mistrza Polski. Grał także w Legii (19501951 i 1953), Śląsku Wrocław (1951 - wypożyczenie z Legii[1]) oraz Lotniku Warszawa (19511952, którego także był trenerem[2]). W reprezentacji debiutował 11 czerwca 1947 w meczu - pierwszym powojennym Polaków - z Norwegią, ostatni raz zagrał w 1949. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 5 oficjalnych spotkań.

Jako hokeista trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza kraju (z Legią). Grał w reprezentacji. Brał z nią udział w igrzyskach w Oslo.

Znany był pod pseudonimem Kostek. W niektórych publikacjach błędnie występuje pod imieniem Konstanty Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 49I-4-2)[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W Śląsku Wrocław i w warszawskiej Polonii [online], slaskwroclaw.pl [dostęp 2019-11-26] (pol.).
  2. Z życia klubów i związków sportowych, „Życie Warszawy”, 11 kwietnia 1952.
  3. PAMIĘTAJMY O TYCH, KTÓRZY JUŻ ODESZLI - GROBY POLONISTÓW. kspolonia.pl. [dostęp 2020-05-22].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]