Tea Culukiani

Tea Culukiani
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1975
Tbilisi

Minister sprawiedliwości
Okres

od 25 października 2012
do 29 września 2020

Przynależność polityczna

Nasza Gruzja – Wolni Demokraci

Poprzednik

Zurab Adeiszwili

podpis

Tea Culukiani (ur. 21 stycznia 1975 r. w Tbilisi) – gruzińska polityk, politolog i prawniczka, od października 2012 roku deputowana w Parlamencie Gruzji VIII kadencji, od 25 października 2012 roku minister sprawiedliwości Gruzji[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 21 stycznia 1975 roku w Tbilisi. W 1992 roku ukończyła naukę w Collège-lycée Ampère w Lyonie i rozpoczęła studia na Tbiliskim Uniwersytecie Państwowym, na kierunku prawo międzynarodowe i stosunki międzynarodowe[1]. W 1997 roku ukończyła studia, zaś w 1998 roku uzyskała dyplom Akademii Dyplomatycznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych Gruzji. W latach 1997–1998 pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Gruzji[1]. W 1998 roku zdała egzamin wstępny do francuskiej École Nationale d'Administration (ENA). Podczas studiów we Francji pracowała w biurze prefekta departamentu Sarthe. W 2000 roku ukończyła studia w ENA z tytułem magistra administracji publicznej[2].

W latach 2000–2010 pracowała w Radzie Europy jako urzędnik służby cywilnej oraz w Europejskim Trybunale Praw Człowieka w Strasburgu jako prawnik. 24 lutego 2010 roku zrezygnowała ze swoich stanowisk by powrócić do Gruzji[1]. 15 maja 2010 roku wstąpiła do partii Nasza Gruzja – Wolni Demokraci i została doradcą jej przewodniczącego w sprawach dotyczących praw człowieka. W ciągu kolejnych miesięcy została wiceprzewodniczącą partii[1].

1 października 2012 roku wystartowała w wyborach parlamentarnych z list koalicji Gruzińskie Marzenie. Zwyciężyła wówczas z wynikiem 72% głosów w jednomandatowym okręgu wyborczym Nadzaledevi i została deputowaną do Parlamentu Gruzji[1]. 25 października 2012 roku została mianowana ministrem sprawiedliwości w rządzie Bidziny Iwaniszwilego[1]. Stanowisko to piastowała również w rządach Irakli Garibaszwilego oraz Giorgiego Kwirikaszwilego[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Tea Tsulukiani. Government of Georgia. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  2. a b Tea Tsulukiani. Bloomberg. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).