Thalaba the Destroyer – poemat epicki Roberta Southeya[1] z 1801. Utwór zalicza się do nurtu orientalnego romantyzmu[2][3], podobnie jak Giaur George'a Gordona Byrona[4]. Poemat mieści się w cyklu epickich opowieści Southeya, osadzonych w egzotycznej scenerii. Jest osadzony w realiach Arabii, podczas gdy Madoc dzieje się w Meksyku, a The Curse of Kehama w Indiach[5]. W kilku miejscach poeta nawiązuje do twórczości Edmunda Spensera[6]. Utwór został napisany nierymowanym wierszem nieregularnym ułożonym w strofy o różnej długości[6].
W utworze pojawia się, prawdopodobnie po raz pierwszy w literaturze angielskiej[7][8] motyw wampira[9]. Tytułowy bohater spotyka widmo swojej ukochanej, Oneizy, która zmarła w noc poślubną i jest zmuszony przebić je dzidą.
Alas! the setting sun,
Saw Zeinab in her bliss,
Hodeirah's wife belov'd.
Alas ! the wife belov'd,
The fruitful mother late.
Whom when the daughters of Arabia nam'd,
They wished their lot like hers ;
She wanders o'er the desert sands
A wretched widow now.
The fruitful mother of so fair a race,
With only one preserved.
She wanders o'er the wilderness.