The Curse of Kehama – epos angielskiego poety romantycznego Roberta Southeya[1], opublikowany w 1810. Poemat jest ukształtowany na wzór Iliady i Odysei Homera, to znaczy podzielony na 24 części[2]. Liczy prawie 5300 wersów[2]. Opowiada historię indyjską. Kehama był okrutnym indyjskim radżą. Kehama przeklął rolnika Ladurlada, który, broniąc swojej córki o imieniu Kailyal przed gwałtem ze strony syna Kehamy Arvalana, przyprawił go o śmierć. Żądny zemsty Kehama ścigał Ladurlada i Kailyal, aż zrządzeniem losu został potępiony i skazany na pobyt w piekle, podczas gdy rolnik i jego córka otrzymali nieśmiertelność w niebie[2].
I charm thy life
From the weapons of strife,
From stone and from wood,
From fire and from flood,
From the serpent's tooth,
And the beasts of blood:
From Sickness I charm thee,
And Time shall not harm thee;
But Earth which is mine,
Its fruits shall deny thee;
And Water shall hear me,
And know thee and fly thee;
And the Winds shall not touch thee
When they pass by thee,
And the Dews shall not wet thee,
When they fall nigh thee: