The Punisher (gra arcade)

The Punisher
Producent

Capcom

Wydawca

Capcom

Projektant

Akiman (Akira Yasuda)

Data wydania

1993 (wersja domowa 1994)

Gatunek

Bijatyka

Tryby gry

1 lub 2 graczy

Język

Japoński, angielski (tylko angielski poza Japonią)

Wymagania sprzętowe
Platforma

Automat do gry (CPS-1)
Sega Mega Drive

Kontrolery

Joystick
Joypad (Mega Drive)

The Punisher (jap. パニッシャー) – gra arcade wydana w 1993 roku przez Capcom najpierw na automaty. Gra oparta jest na postaci bezwzględnego pogromcy przestępczości Punishera, antybohatera uniwersum komiksów Marvel. Muzykę do gry skomponowała Yoko Shimomura.

The Punisher jest to utrzymana w komiksowym stylu gra z gatunku bijatyk, w której Punisher i Nick Fury (inna postać z uniwersum Marvela, obsługiwana przez drugiego gracza) wyruszają na misję w celu wytropienia i zgładzenia szefa mafiiKingpina (Wilson Fisk), po drodze likwidując innych przestępców.

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]

System gry opiera się ona na podobnym systemie jak inne tzw. bijatyki chodzone firmy Capcom wywodzące się z Final Fight. Inaczej jednak niż w wielu innych grach tego typu, obaj bohaterowie nie różnią się od siebie niczym poza wyglądem. Podobnie jak np. w Cadillacs and Dinosaurs, gracz korzysta z kilku rodzajów broni palnej (Ingram, M16, miotacz ognia), na przemian z walką wręcz i na bliski zasięg. Do dyspozycji są m.in. kije baseballowe, noże, topory, katany i shurikeny, jak również szereg broni improwizowanych (jak np. wiązki dynamitu, gazrurki, koła od samochodów i gaśnice, a nawet części zniszczonych robotów). W kilku fragmentach gry bohaterowie automatycznie wyciągają pistolety, do dyspozycji gracza jest też ograniczoną liczba granatów ręcznych (cios specjalny)[1].

Wersja domowa

[edytuj | edytuj kod]

Gra została wydana także na konsolę Sega Mega Drive w latach 1994 (USA) i 1995 (Europa). W czasie konwersji doszło do wielu zmian związanych z ograniczeniami sprzętowymi i cenzurą, z powodu czego wersja ta została nieco gorzej przyjęta przez graczy[2] (w odróżnieniu od wersji oryginalnej, uważanej za jedną z najlepszych pozycji tego typu[3]).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]