Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1904 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 listopada 1976 |
Alma Mater | |
Theodore Deodatus Nathaniel Besterman (ur. 22 listopada 1904 w Łodzi, zm. 10 listopada 1976 w Banbury) – polsko-brytyjski tłumacz, bibliograf, badacz zjawisk paranormalnych, ator badań i publikacji poświęconych Wolterowi, założyciel i pierwszy dyrektor (1952–1971) Muzeum Woltera w Genewie[1].
Besterman urodził się w Łodzi, w rodzinie Benjamina Bestermana (zm. 1945) i Gołdy z domu Krengel (zm. 1961). Młodość spędził w Amsterdamie i Londynie. Uczył się w prywatnej szkole Lycée de Londres oraz zaocznie studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1925 roku został przewodniczącym Brytyjskiej Federacji Ruchów Młodzieżowych, ponadto był członkiem (od 1925) i honorowym bibliotekarzem Towarzystwa Badań Parapsychologicznych, a także członkiem rady i skarbnikiem Towarzystwa Folklorystycznego (1926–1937). Był autorem licznych publikacji na temat zjawisk paranormalnych[1].
W latach 1931–1937 wykładał w London School of Librarianship . Był założycielem i redaktorem prywatnego wydawnictwa „Guyon House Press” (1938–1940). Podczas II wojny światowej Besterman służył w brytyjskiej Królewskiej Artylerii i Biurze Spraw Bieżących Armii . Następnie pracował dla UNESCO, pracując nad międzynarodowymi metodami bibliografii[1].
Po II wojnie światowej skupił się na badaniach nad Voltairem – zamieszkał w jego dawnym domu Les Délices w Genewie, tworząc w nim Muzeum Woltera, którego był pierwszym dyrektorem (1952–1971). Besterman zbierał, tłumaczył i wydawał korespondencje i prace Voltaire’a, był autorem badań na jego temat. Opublikował 107 tomów listów Voltaire’a (w tym wcześniej niewydawanych) oraz serię książek zatytułowanych „Studia nad Wolterem i XVIII wiekiem”[1].
Był inicjatorem powstania International Society for Eighteenth-Century Studies (Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Wiekiem Osiemnastym) oraz twórcą The Voltaire Foundation przy Uniwersytecie Oksfordzkim[1].