Theraphosa apophysis
| Theraphosa apophysis | |||
| (Tinter, 1991) | |||
| |||
,_Entomica.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Theraphosa apophysis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Theraphosa apophysis – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Zamieszkuje północną Amerykę Południową.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1991 roku przez Andreasa Tintera pod nazwą Pseudotheraphosa apophysis[1][2]. Jako lokalizację typową wskazano okolice Roraima Tepui w wenezuelskim stanie Bolívar[2][3]. Tinter zdecydował się na umieszczenie gatunku w monotypowym rodzaju Pseudotheraphosa, pomimo jego podobieństwa do Theraphosa blondi, ze względu na obecność u samców apofiz (haków) goleniowych (do nich także nawiązuje nadany epitet gatunkowy)[2]. W 2001 roku Rogério Bertani za pomocą analizy kladystycznej potwierdził siostrzaną relację omawianego gatunku z T. blondi i na tej podstawie zsynonimizował Pseudotheraphosa z rodzajem Theraphosa[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Ptasznik ten dorasta do 11 cm długości ciała (w przypadku samic) i ponad 30 cm rozstawu odnóży, co czyni go wraz z ptasznikiem goliatem największym przedstawicielem infrarzędu[5]. Osobniki młode mają ubarwienie szarobrązowe z kremowymi znakami na stopach i nadstopiach wszystkich par odnóży, czym różnią od T. stirmi, która ma je tylko na dwóch pierwszych parach odnóży oraz T. blondi, która nie ma ich wcale[3]. Z wiekiem pająki brązowieją[5]. Wyrośnięte osobniki są brązowe do kawowobrązowych z pomarańczowobrązowym do rudobrązowego owłosieniem. U dorosłych samców na prosomie, szczękoczułkach oraz częściowo odnóżach pojawia się fioletowy połysk metaliczny[2][5]. Aparat strydulacyjny obecny jest między nogogłaszczkami i biodrami pierwszej pary oraz między nimi a biodrami drugiej pary. Rzepki zaopatrzone są w długie, pozakrzywiane włoski. Samce wyróżniają się na tle rodzaju obecnością haków na goleniach odnóży przedniej pary[3].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Gatunek neotropikalny, występujący na północy Ameryki Południowej, w północnej i środkowej części Amazonii. Znany jest ze wschodniej Kolumbii, stanów Bolívar i Amazonas w Wenezueli oraz stanu Amazonas w Brazylii[6]. W przeciwieństwie do pozostałych gatunków z rodzaju T. apophysis oprócz bardzo wilgotnych lasów deszczowych zasiedla także suchsze rejony z lasami o drzewach częściowo zrzucających liście[6][3].
Ptasznik naziemny. Bytuje w samodzielnie wykopanych i częściowo wyściełanych pajęczyną norkach, dochodzących do metra głębokości. Poluje u wylotu nory na bezkręgowce i małe kręgowce. Okres rozrodczy rozpoczyna się po zakończeniu pory deszczowej, zwykle w październiku, i trwa do grudnia. W tym czasie samce opuszczają nory i wędrują w poszukiwaniu samic. Do kopulacji dochodzi przed norą samicy. Od dwóch do trzech miesięcy później samica powiększa norę, zasklepia jej otwór przędzą i produkuje kokon jajowy, który zabezpiecza przez pokrycie włoskami parzącymi z odwłoka[7].
Hodowla
[edytuj | edytuj kod]Dla dorosłego pająka wymagane jest terrarium o wymiarach 45×35×25 cm lub większe, wyposażone w grubą warstwę podłoża i dobrą wentylację. Zaleca się utrzymywanie wilgotności na poziomie 70–75% oraz temperatury 23–28°C. Rozmnażanie jest trudne z uwagi na częste zjadanie kokonu jajowego przez samicę. Jaj w kokonie jest do około 200. Gatunek cechuje się impulsywnym temperamentem i często reaguje na zaniepokojenie wyczesywaniem włosków parzących z odwłoka[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Theraphosa apophysis Rudloff & Weinmann, 2010. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-09].
- ↑ a b c d Andreas Tinter. Eine neue Vogelspinne aus Venezuela Pseudotheraphosa apophysis n. gen. n. sp. (Araneae: Theraphosidae: Theraphosinae). „Arachnologischer Anzeiger”. 16, s. 6-10, 1991.
- ↑ a b c d J.-P. Rudloff, D. Weinmann. A new giant tarantula from Guyana. „Arthropoda Scientia”. 1 (1), s. 21-40, 2010.
- ↑ R. Bertani. Revision, cladistic analysis, and zoogeography of Vitalius, Nhandu, and Proshapalopus; with notes on other theraphosine genera (Araneae, Theraphosidae). „Arquivos de Zoologia”. 36, s. 265-356, 2001.
- ↑ a b c d Sebastian Świder: Theraphosa apophysis. [w:] Terrarium.com.pl [on-line]. [dostęp 2022-08-02].
- ↑ a b Marlus Queiroz Almeida, Lidianne Salvatierra, José Wellington de Morais. First record of Theraphosa apophysis (Tinter, 1991) (Araneae, Mygalomorphae, Theraphosidae) in Brazil. „Check List”. 14 (4), s. 647-650, 2018. DOI: 10.15560/14.4.647.
- ↑ Boris F. Striffler. Life history of Goliath Birdeaters – Theraphosa apophysis and Theraphosa blondi (Araneae, Theraphosidae, Theraphosinae). „Journal of the British Tarantula Society”. 21 (1), s. 26-33, 2005.