MB-1 rozgrzewający silnik przed lotem | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Thomas-Morse Aircraft |
Konstruktor |
Benjamin Thomas |
Typ |
samolot myśliwski |
Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
1918 |
Lata produkcji |
1917 |
Wycofanie ze służby |
1918 |
Liczba egz. |
2 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 x Liberty L-12 |
Moc |
400 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,2 m |
Długość |
6,8 m |
Masa | |
Własna |
1078 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
240 km/h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 x km 7,7 mm, 2x km 7,62 mm |
Thomas-Morse MB-1 – prototypowy amerykański samolot myśliwski zaprojektowany i zbudowany na zamówienie Aviation Section, U.S. Signal Corps (poprzednika dzisiejszego United States Air Force) w 1917. Był to pierwszy samolot myśliwski zbudowanych w Stanach Zjednoczonych i pierwszy myśliwiec zaprojektowany w zakładach Thomas-Morse Aircraft. Powstały dwa egzemplarze tego samolotu, z czego jeden był przeznaczony wyłącznie do testów statycznych. Jednopłatowiec MB-1 był bardzo zaawansowanym samolotem jak na ten okres, ale z powodu zbyt słabej konstrukcji kadłuba został uszkodzony w pierwszym locie i nie wszedł do produkcji seryjnej.
W momencie wejście Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej 6 kwietnia 1916 ówczesna Armia Amerykańska (Aviation Section, Signal Corps była częścią Armii, Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych jako osobny i niezależny rodzaj sił zbrojnych powstały dopiero po II wojnie światowej) nie miała na stanie żadnego samolotu myśliwskiego[1], w czasie wojny amerykańskie dywizjony wyposażone były w samoloty francuskie i brytyjskie[1][2]. 1 maja 1916 dowództwo Armii wystosowało zamówienie na „samolot dostosowany do walki i pościgu za wrogimi samolotami”[a][2]. Samolot miał być uzbrojony w dwa karabiny maszynowe, a napęd miał stanowić silnik o mocy 100-150 koni mechanicznych[2]. Ówczesna amerykańska doktryna bojowa w użyciu lotnictwa była pod bardzo silnym francuskim wpływem na co wskazywał fakt, że wymagane osiągi samolotu były podane w systemie metrycznym, a nie w używanych do tej pory w Stanach Zjednoczonych jednostkach imperialnych[2]. W odpowiedzi na zamówienie Armii powstało kilka projektów i prototypów wybudowanych w różnych firmach, ale do końca wojny nie udało się rozpocząć produkcji żadnego rodzimego amerykańskiego myśliwca[2]. W późniejszym czasie zamówiono także szereg dwumiejscowych konstrukcji napędzanych silnikiem rzędowym Liberty L-12 o znacznie większej mocy[3][4][5], jedną z nich był Thomas-Morse MB-1 uważany za pierwszym myśliwiec zaprojektowany i zbudowany w Stanach Zjednoczonych[6].
Thomas-Morse Aircraft otrzymał zamówienie na dwa samoloty 12 listopada 1917[7], z czego jeden egzemplarz miał być wykorzystywany tylko do testów statycznych[8].
Dostępne źródła różnią się szczegółami co do przebiegu dalszych wydarzeń, ale wszystkie zgadzają się, że główną przyczyną niepowodzenia programu był zbyt mało wytrzymały kadłub[4][8][9][7][10][11].
Po ukończeniu samolotu, został w styczniu 1918 zaholowany na zamarznięte Lake Cayuga, gdzie miały się odbyć pierwsze loty[7][11]. Podwozie samolotu zostało uszkodzone już w czasie holowania i musiało być naprawione przed pierwszym lotem, a jeszcze zanim się on odbył, pod samolotem załamała się tylna płoza[8][11]. Według niektórych źródeł samolot nie odbył żadnego lotu po tym jak został uszkodzony w czasie kołowania i prób na ziemi[4][7][10][12][11], według innych podwozie zostało uszkodzone w czasie startu do pierwszego lotu[8][9]. Po naprawieniu podwozia samolot odbył jeszcze jeden lot[8]. Obydwa zamówione samoloty zostały w późniejszym czasie dostarczone do bazy McCook Field[9], ale dalsze oblatywanie tego modelu zostało zakończone[8][9].
Thomas-Morse MB-1 był jednosilnikowym górnopłatem ze skrzydłem typu parasol (niemocowanym bezpośrednio do kadłuba)[4][8][9][12]. Skrzydło było podtrzymywane bardzo długimi zastrzałami okrytymi owiewkami szerokimi prawie na całe skrzydło, które miały zapewniać dodatkową siłę nośną[4][8][12]. W owiewkach zastrzałów przylegających do kadłuba wycięte były półokrągłe otwory zapewniające pilotowi dodatkową widoczność w dół[4][8]. Samolot miał podwozie klasyczne, niechowane z płozą ogonową[4][9].
Napęd samolotu stanowił silnik rzędowy typu Liberty L-12 o mocy 400 koni mechanicznych[4][8][13][9].
Załogę samolotu stanowiły dwie osoby: pilot i strzelec[4][13], uzbrojony był w cztery karabiny maszynowe[13][7] (dwa typu Lewis i dwa Marlin[7]). Według jednego źródła samolot uzbrojony był także w strzelający w dół karabin Winchester[14]
Konstrukcja kadłuba i skrzydła była mieszana, ale wykonana głównie z drewna[9]. Cała konstrukcja była niezwykle lekka, w celu zmniejszenia masy samolotu w wielu elementach konstrukcji wycinano otwory zmniejszające ich masę, otwory wywiercono nawet w drążku sterowym[8][9][12][11]. Kadłub samolotu był bardzo krótki, prawie cały silnik mieścił się pod jego skrzydłem, chciano w taki sposób zapewnić mu dużą zwrotność[4][12].
Samolot mierzył około 6,7[12]-6,8 m długości, rozpiętość skrzydeł wynosiła około 11,2 m[4][8][13], masa samolotu wynosiła około 1078 kg[4][13][9], prędkość maksymalna wynosiła około 240 km/h[13].