Titan II Gemini LV

Titan II Gemini LV
Gemini Titan
Rodzina rakiet nośnych Titan
Ilustracja
Start Gemini 11
Producent

Glenn L. Martin Company

Data pierwszego startu

8 kwietnia 1964

Data ostatniego startu

11 listopada 1966

Statystyki
Wszystkie starty

12

Udane starty

12 (100%)

Nieudane starty

0

Zdolność wynoszenia

3600 kg na LEO

Siła ciągu przy starcie

1900 kN

Wymiary
Długość

33,2 m

Średnica

3,05 m

Masa całkowita

154 220 kg

Stopnie rakiety
Stopień 1.

Titan-2-GLV-1

Stopień 2.

Titan-2-GLV-2

Titan II Gemini Launch Vehicle (lub Gemini Titan) – amerykańska rakieta nośna przeznaczona do załogowych lotów programu Gemini.

Ilustracja przedstawiająca względne rozmiary jednoosobowego statku kosmicznego Mercury, dwuosobowego Gemini oraz trzyosobowego Apollo. Zamieszczono również rysunki rakiet nośnych (Saturn V, Titan II i Atlas D) w celu pokazania ich względnych rozmiarów oraz pozycji statku kosmicznego podczas startu (zaznaczony na górze każdej z rakiet)

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Rakieta Gemini Titan była dwustopniową rakietą nośną opartą konstrukcyjnie na pocisku SM-68B Titan II. Modyfikacje rakiety obejmowały:[1]

  • Instalację systemu wykrywania usterek, który przekazywał załodze informacje dotyczące pracy silników.
  • Wprowadzenie zapasowego systemu kontroli lotów, na wypadek gdyby zawiódł system podstawowy.
  • Zastąpienie systemu sterowania bezwładnościowego systemem sterowania radiowego.
  • Usunięcie silników hamujących i silniczków korekcyjnych.
  • Dodanie nowych punktów montażu aparatury w drugim stopniu rakiety.
  • Instalację osłony zbiorników utleniacza w drugim stopniu rakiety.
  • Uproszczenie procedury śledzenia trajektorii startu.
  • Zmiany w systemach: elektrycznym, hydraulicznym i pomiarowo-diagnostycznym.

Pierwszy człon napędzany był przez dwa silniki wytwarzające łącznie ciąg 195 Ton. Człon ten ma długość 21,4 m i średnicę 3,4 m. Silniki pierwszego członu były zasilane ciekłą mieszanką paliwową złożoną z tetratlenku azotu i mieszaniny hydrazyny z niesymetryczną dimetylohydrazyną. Silniki zamocowane były wahliwie.

Drugi człon rakiety napędzany był przez silnik wytwarzający ciąg 45,3 Tony. Miał długość 7,1 m i średnicę 3,4 m, jego silnik zasilany był taką samą mieszanką paliwową co silnik pierwszego członu. Kadłub drugiego członu rakiety miał masę 2565 kg.

Mieszanka paliwowa użyta w silnikach obu członów ma korzystną cechę, jej składniki mogą być przechowywane w zbiornikach rakiety przez długi czas. Rakieta wraz ze statkiem kosmicznym Gemini miała w chwili startu wysokość 33,5 m i masę około 150 ton. W czasie wzlotu z Ziemi rakieta była sterowana bezwładnościowo[2].

Starty rakiety

[edytuj | edytuj kod]
Starty statków Gemini
Start Gemini 11 (video)


Zmodyfikowana rakieta balistyczna Titan II była w 100% niezawodna. Odbyło się 12 udanych startów[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mark Wade: Titan II GLV. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-06-20]. (ang.).
  2. Andrzej Marks: Podbój Księżyca trwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1967, s. 343.
  3. Steve Whitfield: Gemini. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 43, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.