Tlenek niklu(III)

Tlenek niklu(III)

próbka związku
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. tritlenek diniklu Inne nazwy i oznaczenia Stocka tlenek niklu(III)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Ni2O3
Masa molowa	165,38 g/mol
Wygląd	czarnoszare kryształy[1]
Identyfikacja
Numer CAS	1314-06-3
PubChem	10313272
SMILES [O-2].[O-2].[O-2].[Ni+3].[Ni+3]
InChI InChI=1S/2Ni.3O/q2*+3;3*-2 InChIKey GNMQOUGYKPVJRR-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny[1] w innych rozpuszczalnikach roztwarza się w gorących kwasach[1] Temperatura rozkładu ok. 600 °C[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H317, H350i, H372, H413 Zwroty P brak wiarygodnych danych
Podobne związki
Podobne związki	NiO, Ni 3O 4
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tlenek niklu(III), Ni
2O
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, zawierający nikiel na III stopniu utlenienia. Według XIX-wiecznej procedury opisanej przez Henry’ego Motta, powstaje podczas kalcynowania azotanu niklu(II) w umiarkowanej temperaturze^[3]. Tworzy czarnoszare kryształy nierozpuszczalne w wodzie, które można roztworzyć w gorących kwasach^[1]. Podczas prażenia rozkłada się do tlenku niklu(II) i tlenu^[3].

W rzeczywistości jego istnienie w formie bezwodnego tlenku o składzie stechiometrycznym Ni
2O
3 jest wątpliwe. W wyniku utleniania soli niklu(II) wytrąca się tlenek uwodniony, Ni
2O
3·H
2O, czyli Ni(O)OH^[4][5].

Przypisy

1. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-75, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
2. Dinickel trioxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 570205 [dostęp 2021-10-31]  (niem. • ang.).
3. HenryH. Mott HenryH., The Chemist’s Manual. A Practical Treatise on Chemistry, Qualitative and Quantitative Analysis, Stoichiometry, Blowpipe Analysis, Mineralogy, Assaying, Toxicology, Etc., Etc., Etc, 1877, s. 102–103  (ang.).
4. KeithK. Lascelles KeithK. i inni, Nickel Compouns, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 3, DOI: 10.1002/14356007.a17_235.pub2  (ang.).
5. AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, t. 2, Warszawa: PWN, 2002, s. 947, ISBN 83-01-13654-5 .