Tob

Tob (hebr. טוֹב, LXX Τούβιον^[1]) – biblijny region położony na wschód od Jeziora Tyberiadzkiego^[2], w północno-wschodniej części Zajordania^[3], dokąd według Księgi Sędziów zbiegł przed swoimi braćmi Jefte (Sdz 11,3)^[1][2][3][4]. W czasach króla Dawida aramejscy mieszkańcy Tob w sile dwunastu tysięcy ludzi wspomogli Ammonitów w walce przeciwko Izraelowi (2 Sm 10,6-8)^[1][2][3][4]. Według 1 Księgi Machabejskiej (1 Mch 5,12nn) w trakcie powstania Machabeuszy Żydzi z Tob byli mordowani i uprowadzani do niewoli przez Seleukidów i zostali oswobodzeni przez wojska Judy Machabeusza^[1].

Identyfikowane jest ze współczesną At-Tajjibą na południowy wschód od Asztarot^[3], pomiędzy Bosrą a Darą^[1][4]. Utożsamia się je z T-b-y wspomnianym w inskrypcji faraona Totmesa III oraz znanym z listów z Amarna Tubu^[4].

Przypisy

1. Richard R. Losch: All the Places in the Bible. Xlibris Corporation, 2013, s. 711. ISBN 978-1-4836-2827-1.
2. Catholic Bible Dictionary. edited by Scott Hahn. New York: Doubleday, 2009, s. 919. ISBN 978-0-385-53008-8.
3. Encyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej. oprac. Avraham Negev. Warszawa: Wydawnictwo Da Capo, 2002, s. 437. ISBN 82-7157-461-4.
4. Roland de Vaux: The Early History of Israel. T. II: To the Period of the Judges. Philadelphia: Westminster Press, 1978, s. 820. ISBN 0-664-20762-6.