Tomasz Sekielski

Tomasz Sekielski
Ilustracja
Tomasz Sekielski (2019)
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1974
Bydgoszcz

Zawód, zajęcie

dziennikarz,
reżyser,
pisarz

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Tomasz Sekielski (ur. 24 stycznia 1974 w Bydgoszczy[1]) – polski dziennikarz radiowy, telewizyjny i prasowy, reżyser filmów dokumentalnych, prozaik, autor reportaży telewizyjnych, od lipca 2022 do kwietnia 2024 redaktor naczelny „Newsweek Polska”[2].

Scenarzysta i reżyser wyprodukowanych przez jego brata Marka Sekielskiego filmów dokumentalnych, które wywołały ogólnokrajową dyskusję: Tylko nie mów nikomu (2019) i Zabawa w chowanego (2020) o wykorzystywaniu seksualnym dzieci w Kościele katolickim w Polsce; a także filmu Korzenie zła (2023) o aferze SKOK. W 2018 Sekielski zapoczątkował własny kanał na YouTube.

Na przestrzeni lat Tomasz Sekielski był związany z redakcjami TVN, TVN24, TVP1, TVP Info, Wprost, Nowej TV, Wirtualnej Polski i Onetu. Wraz z Andrzejem Morozowskim był prowadził program Teraz my! w TVN. W 2006 roku śledztwo Sekielskiego i Morozowskiego ujawniło rozmowy pomiędzy grupą polityków rządzącej partii Prawo i Sprawiedliwość i jedną z posłanek. Publikacja jego wyników doprowadziła do wybuchu afery taśmowej. Część komentatorów twierdziła, że nagrania są dowodem korupcji politycznej rządzącej partii.

Za swoją pracę otrzymał szereg nagród, w tym Nagrodę im. Andrzeja Woyciechowskiego (2006, 2019), Grand Press (2006, 2014, 2019), Wiktora (2006, 2019), Telekamery (2007, 2008), MediaTory (2010, 2019) i Polską Nagrodę Filmową Orzeł za najlepszy film dokumentalny (2020).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Krzysztofa, nauczyciela języka rosyjskiego w liceum w Bydgoszczy, również kierownika hotelu robotniczego w Bydgoskim Kombinacie Budowlanym Wschód[3]. Jego matka była chemiczką i pracowała w Bydgoskich Zakładach Fotochemicznych „Foton”[4].

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 14 im. Władysława Sikorskiego w Bydgoszczy. Następnie ukończył technikum budowlane, w którym prowadził szkolny radiowęzeł[5]. Pierwszym jego miejscem pracy było katolickie radio VOX w Bydgoszczy. Następnie został zatrudniony w Radiu Wawa[4]. Później pracował w Radiu dla Ciebie.

W latach 1997–2006 był reporterem Faktów TVN. Relacjonował m.in. przebieg wojny w Kosowie, zatonięcie okrętu Kursk w okolicach Murmańska i prace komisji śledczej w sprawie afery Rywina. Prowadził także piątkowe wydania Kropki nad i oraz był gospodarzem i autorem programu 100 dni premiera[6].

Od 28 listopada 2003 wraz z Andrzejem Morozowskim prowadził najpierw piątkową audycję Kuluary, następnie przez rok codzienny program Prześwietlenie, oba w TVN24. Jesienią 2005 Sekielski wraz z Morozowskim przenieśli się na antenę TVN i do lipca 2010 prowadzili program publicystyczny Teraz my! później uzupełniony o Teraz My Dogrywka emitowany na antenie TVN24 bezpośrednio po zakończeniu Teraz my! w TVN. Wraz z Andrzejem Morozowskim w programie Teraz my! 26 września 2006 przedstawili materiał nagrany za pomocą ukrytej kamery ukazujący polityczne negocjacje dotyczące stanowisk w Rządzie RP, co wywołało tzw. aferę taśmową.

Tomasz Sekielski jako prowadzący program „Teraz my!” (23 listopada 2006)

Od 4 listopada 2006 do 25 stycznia 2008 prowadził w TVN24 swój autorski program – był gospodarzem weekendowych wydań Magazynu 24 godziny. Od stycznia 2011 do kwietnia 2012 prowadził w TVN24 program Czarno na białym. W kwietniu 2012, po prawie 15 latach pracy, odszedł z TVN[7].

Od października 2012 do stycznia 2015 prowadził najpierw poniedziałkowe, a następnie środowe Poranki w Radiu Tok FM[8].

Od stycznia 2013 do czerwca 2016 prowadził program Po prostu w TVP1. Od stycznia do sierpnia 2014 był gospodarzem programu Woronicza 17 w TVP Info[9].

W latach 2010–2011 i 2013 r. współpracował z tygodnikiem „Wprost”[10].

Od listopada 2016 do października 2017 roku prowadził program Teraz ja! na antenie Nowa TV[11][12]. Na początku 2018 roku uruchomił swój kanał w serwisie internetowym YouTube[13][14]. 19 kwietnia 2018 rozpoczął współpracę z portalem internetowym Wirtualna Polska, gdzie prowadził wideoblog ukazujący się na głównej stronie portalu i na dziale WP Opinie[14]. 28 listopada 2018 został jednym z prowadzących programu „Onet Rano”, emitowanego w portalu internetowym Onet.pl[15].

W 2017 roku stworzył serial dokumentalny „Teoria spisku”, w którym prowadził cykl śledztw dziennikarskich dotyczących kontrowersyjnych afer politycznych[16]. Dziennikarz badał między innymi sprawę samobójstwa Andrzeja Leppera, morderstwa Piotra Jaroszewicza i jego żony, czy tezę o istnieniu tajnych więzień CIA w Polsce. 10 odcinkowy serial był emitowany na antenie Fokus TV[17].

11 maja 2019 Sekielski opublikował w internecie film dokumentalny Tylko nie mów nikomu, podejmujący problem wykorzystywania seksualnego dzieci w polskim Kościele katolickim[18]. Film był szeroko komentowany w polskich mediach. Kilka godzin po premierze oświadczenia w jego sprawie wydali prymas Polski Wojciech Polak i arcybiskup Stanisław Gądecki[19][20][21][22][23]. Producentem filmu był Marek Sekielski.

W czerwcu 2022 firma Ringier Axel Springer Polska poinformowała, że od lipca 2022 Tomasz Sekielski obejmie funkcję redaktora naczelnego tygodnika Newsweek Polska[24]. Funkcję tę objął z dniem 1 lipca 2022[25]. 25 kwietnia 2024 ogłosił zespołowi, że odchodzi z redakcji[2]. Od 2024 roku prowadzi videocast Rachunek sumienia wraz z Magdaleną Rigamonti oraz Naczelni z Bartoszem Węglarczykiem na stronie portalu Onet.pl[26][27].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda dla najlepszego sprawozdawcy parlamentarnego w kategorii Telewizja w konkursie Stowarzyszenia Parlamentarzystów Polskich (2005)
  • Wiktor w kategorii Publicystyka, wraz z Andrzejem Morozowskim i Andrzejem Turskim (2006)
  • Nagroda im. Andrzeja Woyciechowskiego, wraz z Andrzejem Morozowskim (2006)[28]
  • Dziennikarz Roku Grand Press za ujawnienie treści negocjacji dotyczących obsady stanowisk w polskim rządzie, wraz z Andrzejem Morozowskim (2006)[29]
  • Telekamery w kategorii Publicystyka (2007)[30]
  • Telekamery w kategorii Publicystyka (2008)
  • Statuetka ProwokaTOR w plebiscycie MediaTory (2010)[31]
  • Grand Press za najlepszy reportaż telewizyjny za reportaż Zabójcy marzeń o ofiarach wydarzeń na ukraińskim Majdanie wyemitowany w programie Po prostu TVP (2014)[32][33]
  • Nominacja do Grand Press za najlepszy reportaż telewizyjny za reportaż Gjakmarrja – zemsta krwi o funkcjonującym w Albanii prawie zwyczajowym nakazującym odebrać życie mordercy przez osobę spokrewnioną z ofiarą przestępstwa (2015)[34][35]
  • Nagroda Fundacji im. Janiny Paradowskiej i Jerzego Zimowskiego za „dzielność obywatelską, odwagę zaglądania za kulisy rzeczywistości, łamania społecznych tabu i stereotypów, za film Tylko nie mów nikomu, którym udowodnił, że niezależna produkcja filmowa może zachować najwyższą jakość warsztatową, wypełniać ważną społeczną misję i wstrząsnąć opinią publiczną” (2019)[36]
  • Dziennikarz Roku Grand Press (2019)[37][38]
  • Grand Press w kategorii Reportaż telewizyjny/wideo za film Tylko nie mów nikomu, wraz z Markiem Sekielskim (2019)[37][38]
  • Telekamery za najlepszą produkcję roku za film Tylko nie mów nikomu, wraz z Markiem Sekielskim (2019)[30]
  • Nagroda Specjalna Press Club Polska za film Tylko nie mów nikomu, wraz z Markiem Sekielskim (2019)[39]
  • Nagroda Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego za film Tylko nie mów nikomu, wraz z Markiem Sekielskim (2019)[40]
  • Klasyfikacja na Bloomberg 50, liście ludzi, którzy „w ciągu bieżącego roku odnieśli wyjątkowe i zasługujące na uznanie osiągnięcia (...) w takich dziedzinach jak biznes, rozrywka, finanse, polityka, nauka i technologie”, za film Tylko nie mów nikomu, wraz z Markiem Sekielskim (2019)[41]
  • Nagroda Pióro Nadziei przyznana przez Amnesty International za film Tylko nie mów nikomu, wraz z Markiem Sekielskim (2020)[42]
  • Polska Nagroda Filmowa Orzeł za najlepszy film dokumentalny za film Tylko nie mów nikomu, wraz z Markiem Sekielskim (2020)[43]
  • Nagroda im. Jana Kuciaka #AllForJan przyznawana przez Ringier Axel Springer Media dziennikarzom w Europie Środkowo-Wschodniej, którzy „w swojej pracy zawodowej dochowują wierności wartościom, takim jak otwartość, odwaga i bezkompromisowość w relacjonowaniu tematów istotnych społecznie”, wraz z Markiem Sekielskim (2020)[44]
  • Nagroda Honorowa im. Marka Rymuszki przyznana przez Stowarzyszenie Krajowy Klub Reportażu za filmy Tylko nie mów nikomu i Zabawa w chowanego, wraz z Markiem Sekielskim (2020)[45]
  • Nominacja do Nagrody Tytanowego Oka podczas XV Festiwalu Kanałów Tematycznych na Konferencji PIKE, w kategorii „Polska produkcja telewizyjna” za film Zabawa w chowanego, wraz z Markiem Sekielskim (2020)[46]
  • Tytuł finalisty Nagrody Radia Tok FM im. Anny Laszuk, wraz z Markiem Sekielskim (2020)[47]
  • „Złoty Prus” – Nagroda im. Bolesława Prusa (2020)[48]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Reżyseria, scenariusz

  • 2010: Władcy marionetek (film dokumentalny), scenariusz i reżyseria
  • 2019: Tylko nie mów nikomu (film dokumentalny), scenariusz i reżyseria
  • 2020: Zabawa w chowanego (film dokumentalny), scenariusz i reżyseria[49][50]
  • 2020: Rok we mgle (film dokumentalny), scenariusz i reżyseria
  • 2023: Korzenie zła (film dokumentalny), scenariusz i reżyseria

Obsada

  • 2007: Niania odc. 64 obsada aktorska – gościnnie jako dziennikarz

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  • 2012: Sejf (książka sensacyjna)[51]
  • 2013: Obraz kontrolny (kontynuacja Sejfu)
  • 2014: Sejf 3. Gniazdo kruka (kontynuacja Sejfu i Obrazu kontrolnego)
  • 2016: Zapach Suszy. Susza I (thriller)
  • 2017: Smak Suszy. Susza II (thriller)[52]
  • 2019: Tylko nie mów nikomu (publikacja będąca rozszerzeniem filmu o tym samym tytule)

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Sekielski ma żonę Annę i dwójkę dzieci: córkę Julię i syna Łukasza. Ma młodszego brata Marka (ur. 1978), producenta telewizyjnego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Sekielski, Tomasz [online], InfoVeriti [dostęp 2019-05-17].
  2. ↑ a b Michał Szadkowski, "Newsweek" bez Sekielskiego. Dzięki, Tomek! [online], Newsweek, 25 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  3. ↑ Michał Fal, Samokrytyka Tomasza Sekielskiego: Przepraszam niezłomnych demaskatorów z „Gazety Polskiej” [online], natemat.pl [dostęp 2019-05-17] (pol.).
  4. ↑ a b Marcin Kowalski: Tomasz Sekielski dobrze wspomina młodość na Bartodziejach. wyborcza.pl, 11 grudnia 2015. [dostęp 2019-05-11].
  5. ↑ Tomasz Sekielski nowym redaktorem naczelnym „Newsweeka”. Zaczynał od radiowęzła w Budowlance.
  6. ↑ Tomasz Sekielski. Legimi S.A. [dostęp 2020-04-03].
  7. ↑ Tomasz Sekielski odchodzi z TVN24. Przejdzie do TVP1. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2016-11-13].
  8. ↑ Poranek – Tomasz Sekielski. Agora SA. [dostęp 2015-09-30].
  9. ↑ Tomasz Sekielski znika z TVP. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2016-11-13].
  10. ↑ Tomasz Sekielski wrócił do „Wprost”. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2016-11-13].
  11. ↑ Program informacyjny Nowa TV o godz. 18:30, w weekendy programy Czyża i Sekielskiego. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2016-11-13].
  12. ↑ Nowa TV rezygnuje z programów Sekielskiego, Czyża i „Mody na sukces”, zostają „24 godziny” i „Więc jak?” [online], wirtualnemedia.pl, 17 października 2017 [dostęp 2018-10-20] (pol.).
  13. ↑ Sekielski – kanał Tomasza Sekielskiego w serwisie YouTube [data dostępu: 2018-03-09].
  14. ↑ a b Tomasz Sekielski rozpoczyna współpracę z Wirtualną Polską – Biuro prasowe – Wirtualna Polska SA [online], dlaprasy.wp.pl, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2018-11-28].
  15. ↑ Tomasz Sekielski nowym prowadzącym Onet Rano, „Onet Wiadomości”, onet.pl, 28 listopada 2018 [dostęp 2018-11-28].
  16. ↑ Tomasz Sekielski. Teoria spisku. [dostęp 2022-03-15].
  17. ↑ „Tomasz Sekielski. Teoria spisku” od 5 października w Fokus TV. „Serial poświęcony głośnym tajemniczym wydarzeniom” (wideo) [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-03-15] (pol.).
  18. ↑ WPROST.pl, Sekielski nakręcił film o pedofilii w Kościele. Jest kolejny zwiastun produkcji [online], Wprost, 9 maja 2019 [dostęp 2022-03-15] (pol.).
  19. ↑ Tylko nie mów nikomu. youtube.com. [dostęp 2019-05-11].
  20. ↑ Arcybiskupi wydają oświadczenia po filmie Sekielskich o pedofilii w Kościele. wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-11].
  21. ↑ Film „Tylko nie mów nikomu” braci Sekielskich wstrząśnie polskim Kościołem. wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-11].
  22. ↑ Duchowni o „Tylko nie mów nikomu”, dokumencie o pedofilii w Kościele: „Bardzo dziękuję braciom Sekielskim za ten film”. wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-11].
  23. ↑ „Diabeł zbiera żniwo”. Film Tomasza Sekielskiego o pedofilii w Kościele mocniejszy niż „Kler” [online], oko.press [dostęp 2022-03-15].
  24. ↑ Tomasz Sekielski nowym naczelnym „Newsweek Polska”. wirtualnemedia.pl, 2022-06-01. [dostęp 2022-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  25. ↑ Tomasz Sekielski przejmuje „Newsweek Polska”. Nacisk na śledztwa i digital [online], Press.pl, 1 lipca 2022 [dostęp 2022-07-02] (pol.).
  26. ↑ Sekielski i Rigamonti robią "Rachunek sumienia" - nowy podcast Onetu i Newsweeka [online], Press.pl [dostęp 2024-05-25] (pol.).
  27. ↑ Bartosz Węglarczyk i Tomasz Sekielski ze wspólnym podcastem [online], www.wirtualnemedia.pl, 4 lutego 2024 [dostęp 2024-05-25] (pol.).
  28. ↑ Poczobut z prestiżową nagrodą dla dziennikarzy. „Wyraz solidarności z uczciwymi”. gazeta.pl, 2011-11-17 20:01. [dostęp 2011-11-22].
  29. ↑ Laureaci nagród Grand Press 2006 [online], Press.pl [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  30. ↑ a b Jakub Zagalski (oprac.), Telekamery: „Tylko nie mów nikomu” produkcją roku. Długie owacje na stojąco [online], teleshow.wp.pl, 4 lutego 2020 [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  31. ↑ Marlena Kostyńska, Tomasz Sekielski [online], ksiazki.wp.pl, 22 września 2013 [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  32. ↑ Reportaże telewizyjne TVN i TVP walczą o Grand Press [online], Press.pl [dostęp 2022-03-15] (pol.).
  33. ↑ Tomasz Sekielski najlepszym reporterem – Telewizja Polska S.A. – tvp.pl [online], centruminformacji.tvp.pl [dostęp 2022-03-15].
  34. ↑ Po prostu. Program Tomasza Sekielskiego – 25.03.2015 [online], VOD Tvp.pl [dostęp 2022-03-15] (pol.).
  35. ↑ Nominowani do Grand Press 2015 [online], Press.pl [dostęp 2022-03-15] (pol.).
  36. ↑ Nagroda Fundacji im. Janiny Paradowskiej i Jerzego Zimowskiego dla red. Tomasza Sekielskiego i prok. Krzysztofa Parchimowicza – Stowarzyszenie Prokuratorów „Lex super omnia” [online] [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  37. ↑ a b Redakcja, Tomasz Sekielski Dziennikarzem Roku 2019. „Polityka” z 5 nominacjami do Grand Pressów [online], www.polityka.pl, 2019 [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  38. ↑ a b Karolina Kołodziejczyk (oprac.), Grand Press 2019. Tomasz Sekielski został Dziennikarzem Roku [online], wiadomosci.wp.pl, 10 grudnia 2019 [dostęp 2020-03-03] (pol.).
  39. ↑ Marek Sekielski i Tomasz Sekielski laureatami Nagrody Specjalnej Press Club Polska. Press Club Polska, 2019-05-14. [dostęp 2019-05-18]. (pol.).
  40. ↑ Tomasz i Marek Sekielscy z Nagrodą Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Onet.pl, 21 listopada 2019. [dostęp 2019-11-23].
  41. ↑ Bracia Sekielscy znaleźli się na prestiżowej liście „Bloomberg 50” [online], pinbook.pl [dostęp 2019-12-05] (pol.).
  42. ↑ Marek i Tomasz Sekielscy oraz Ewa Ewart z nagrodami Pióro Nadziei za walkę o prawa człowieka! [online], amnesty.org.pl [dostęp 2020-02-29] (pol.).
  43. ↑ Orły 2020: Kolejna nagroda dla braci Sekielskich. „Uczciwość jest niezwykle ważna, gdy autokraci próbują odebrać nam wolność”. Onet.pl, 2 marca 2020. [dostęp 2020-05-18].
  44. ↑ Iga Kołacz: Tomasz i Marek Sekielscy z nagrodą im. Jana Kuciaka. press.pl, 22 stycznia 2020. [dostęp 2020-12-12].
  45. ↑ Marek i Tomasz Sekielscy z nagrodą Stowarzyszenia Krajowy Klub Reportażu. Onet.pl, 20 lipca 2020. [dostęp 2020-10-17].
  46. ↑ Nagroda Tytanowego Oka dla TVN Discovery Polska, dwie statuetki dla Disney. wirtualnemedia.pl, 2 października 2020. [dostęp 2020-10-17].
  47. ↑ Adam Ozga: Finaliści Nagrody Radia TOK FM im. Anny Laszuk – Tomasz Sekielski. „Świadomość społeczna się zmieniła, duchowni – nie”. tokfm.pl, 22 października 2020. [dostęp 2020-12-12].
  48. ↑ „Złoty Prus” dla Tomasza Sekielskiego za dwa głośne filmy. wirtualnemedia.pl, 2021-10-27. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).
  49. ↑ „Zabawa w chowanego”: premiera filmu braci Sekielskich przesunięta [online], kultura.onet.pl [dostęp 2020-02-16].
  50. ↑ Premiera dokumentu „Zabawa w chowanego” może się opóźnić. Nowy film Sekielskiego zobaczymy najpewniej w lutym 2020 [online], rozrywka.blog – Cyfrowy styl życia, 23 grudnia 2019 [dostęp 2020-02-16] (pol.).
  51. ↑ Sejf Tomasz Sekielski. sejfsekielskiego.pl, 2012. [dostęp 2013-02-04]. (pol.).
  52. ↑ Od deski do deski – Smak suszy [online], Od deski do deski [dostęp 2018-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-06] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Sekielski – kanał Tomasza Sekielskiego w serwisie YouTube [data dostępu: 2018-03-09]
Filmy w reżyserii Tomasza Sekielskiego
2010-19
2020-29

Polscy Dziennikarze Roku w konkursie Grand Press