tramwaj | |
Tramwaj na placu Willyego Brandta | |
Państwo | |
---|---|
Kraj związkowy | |
Lokalizacja | |
Organizator | |
Operator | |
Liczba linii |
9 |
Lata funkcjonowania |
od 1886 r. |
Infrastruktura | |
Długość sieci |
42 km |
Rozstaw szyn |
1000 mm |
Napięcie zasilania |
600 V DC |
Liczba zajezdni |
2 |
Liczba przystanków |
164 |
Tabor | |
Liczba pojazdów |
48 |
Strona internetowa |
Tramwaje w Darmstadt (niem. Straßenbahn Darmstadt) – jeden z trzech systemów tramwajowych funkcjonujących na obszarze niemieckiego kraju związkowego Hesja. Według danych z 2018 r. po torowiskach o długości 42 km kursowało 9 linii tramwajowych[1]. Większość przystanków tramwajowych znajduje się na terenie Darmstadt, mniejsza część w powiecie Darmstadt-Dieburg w Griesheim, Malchen, Seeheim-Jugenheim i Alsbach. Przewoźnikiem jest przedsiębiorstwo komunikacyjne HEAG mobiTram działające na zlecenie organizatora Darmstadt-Dieburger Nahverkehrsorganisation (DADINA), będącego członkiem Rhein-Main-Verkehrsverbund . Tramwaje w Darmstadt nazywane są potocznie „Ellebembel”[2].
W związku z intensywnym rozwojem miasta w wyniku rewolucji przemysłowej i zwiększającym się zapotrzebowaniem na przewozy pasażerskie, w 1885 r. rozpoczęto planowanie budowy sieci tramwajowej. Rok później otwarto dwie podmiejskie linie tramwaju parowego[3]. W latach 1895–1897 przedsiębiorstwo Siemens & Halske zbudowało dwie linie miejskiego tramwaju elektrycznego. Przez wiele lat obydwa systemy funkcjonowały niezależnie i miały różnych właścicieli, co było przyczyną sporów dotyczących marginalizowania tramwajów elektrycznych, kursujących głównie bocznymi ulicami, przez parowe, obsługujące przystanki tramwajowe na głównych ulicach. W 1914 r. połączono obydwa systemy w jeden, a w następnych latach elektryfikacji poddano dotychczasowe linie tramwaju parowego. W dwudziestoleciu międzywojennym oddano do użytku szereg nowych torowisk tramwajowych. Rozwój transportu samochodowego po II wojnie światowej spowodował likwidację części linii tramwajowych i zastąpienie ich autobusami. W latach 00. i 10. XX wieku zmodernizowano i przedłużono niektóre linie tramwajowe[4].
Stan z 25 marca 2020 r.[5]
Linia | Trasa |
---|---|
1 | Eberstadt Frankenstein ↔ Hauptbahnhof |
2 | Böllenfalltor ↔ Hauptbahnhof |
3 | Lichtenbergschule ↔ Hauptbahnhof |
4 | Kranichstein Bhf ↔ Griesheim Platz Bar-le-Duc |
5 | Kranichstein Bhf ↔ Hauptbahnhof |
6 | Alsbach Am Hinkelstein ↔ Arheilgen Dreieichweg |
7 | Eberstadt Frankenstein ↔ Arheilgen Dreieichweg |
8 | Alsbach Am Hinkelstein ↔ Arheilgen Dreieichweg |
9 | Böllenfalltor ↔ Griesheim Platz Bar-le-Duc |
Stan z 25 marca 2020 r.[6]
Zdjęcie | Typ | Eksploatacja od | Liczba |
---|---|---|---|
LHB/Adtranz SB9 | 1994 | 30 | |
LHB/Adtranz ST13 | 1998 | 20 | |
LHB/Adtranz ST14 | 2007 | 18 | |
Łączna liczba: | 68 |
Niektóre typy tramwajów elektrycznych eksploatowanych dawniej w Darmstadt[7].
Zdjęcie | Typ | Lata eksploatacji | Liczba |
---|---|---|---|
MAN ST1 | 1903–1962 | 16 | |
Fuchs SB1 | 1914–1965 | 10 | |
Gastell ST2 | 1897–1970 | 15 | |
MAN SB2 | 1920–1962 | 10 | |
Gastell ST3 | 1925–1965 | 18 | |
Gastell SB3 | 1927–1970 | 12 | |
MAN/Gastell ST4 | 1929–1979 | 12 | |
SB4 | 1927 | 4 | |
Düwag ST5 | 1948–1976 | 5 | |
Uerdingen SB5 | 1948–1978 | 9 | |
Rathgeber ST6 | 1964–199? | 13 | |
Rathgeber SB6 | 1964–199? | 22 | |
DWM ST7 | 1961–1998 | 33 | |
Düwag SB7 | 1965–1995 | 12 | |
DWM ST8 | 1963–1998 | 7 | |
Westwaggon ST9 | 1969–1992 | 6 | |
Waggon Union/AEG ST10 | 1976–2008 | 8 | |
Waggon Union/AEG ST11 | 1982–2009 | 6 | |
Waggon Union/AEG ST12 | 1990–2015 | 10 |