| Tuapoka | |
| Forster et Wilton, 1973 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Tuapoka |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Tuapoka ovalis Forster et Wilton, 1973 | |
Tuapoka – rodzaj pająków z rodziny lejkowcowatych. Obejmuje 2 opisane gatunki. Zamieszkują Nową Zelandię.
Pająki te osiągają od 1,5 do 2 mm długości ciała. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch prostych lub lekko odchylonych rzędach. Oczy wszystkich par są podobnych rozmiarów z wyjątkiem oczu przednio-środkowych, które są bardzo drobne. Cała grupa oczu zajmuje około 3/5 szerokości głowowej części karapaksu. Szczękoczułki ustawione są pionowo i mają po 1–2 zęby na krawędziach tylnych oraz po 3–4 zęby na krawędziach przednich bruzd. Szerokość wciętej u podstawy wargi dolnej jest znacznie większa od jej długości. Tarczowate sternum jest dłuższe niż szerokie[1].
Odnóża wszystkich par są pozbawione przypazurkowych kępek włosków, natomiast zaopatrzone w orzęsione włoski i silne kolce, a ponadto mają dwa szeregi trichobotrii na goleniach oraz jeden szereg trichobotrii na nadstopiach i stopach, silnie grzebykowane pazurki górne oraz zaopatrzone w pojedynczy ząbek lub bezzębne pazurki dolne. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Golenie wszystkich par odnóży mają tylko jeden, położony nasadowo kolec grzbietowy, a uda mają co najwyżej dwa kolce nasadowe[1].
Opistosoma wyposażona jest w znacznie szersze niż długie siteczko przędne i ma szeroko rozstawione kądziołki przędne przedniej pary. Stożeczek jest mały, porośnięty szczecinkami. Genitalia samicy cechuje duże, pośrodkowe wklęśnięcie na epigynum oraz rurkowate narządy wewnętrzne bez zróżnicowanego zbiornika nasiennego[1].
Nogogłaszczki samca mają silnie rozwinięty wyrostek retrolateralny na goleni, dobrze rozwiniętą apofyzę medialną z haczykowatym wierzchołkiem, tęgi, kolcokształtny i równomiernie zakrzywiony embolus oraz osadzony u jego konduktor o formie silnie zakrzywionej płytki z niezmodyfikowaną częścią odsiebną[1].
Przedstawiciele rodzaju występują endemicznie na Nowej Zelandii. Zamieszkują tam Wyspę Południową oraz Wyspę Stewart. Zasiedlają ściółkę lasów, gdzie bytują wśród mchów i opadłego listowia[1].
Rodzaj ten wprowadzony został w 1973 roku przez Raymonda Roberta Forstera i Cecila Louisa Wiltona[1][2] w czwartej części monografii poświęconej pająkom Nowej Zelandii[1]. Autorzy wyznaczyli jego gatunkiem typowym opisanego w tej samej publikacji T. ovalis[1][2]. Jako najbliższych krewnych tego taksonu wskazuje przedstawicieli rodzaju Ahua[1].
Do rodzaju tego należą dwa opisane gatunki[2]: