Kategoria | |||
---|---|---|---|
Konstruktor | |||
Projektant | |||
Dane techniczne | |||
Nadwozie | |||
Zawieszenie przednie |
wahacze, popychacze aktywujące sprężyny nad amortyzatorami | ||
Zawieszenie tylne |
wahacze, popychacze aktywujące sprężyny nad amortyzatorami | ||
Silnik | |||
Skrzynia biegów | |||
Paliwo | |||
Opony | |||
Historia | |||
Debiut | |||
Kierowcy | |||
Używany | |||
Wyścigi |
14 | ||
Wygrane |
0 | ||
Pole position |
0 | ||
Najszybsze okrążenie |
0 | ||
|
Tyrrell 019 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Harveya Postlethwaite'a i Jeana-Claude'a Migeota, skonstruowany przez Tyrrell Racing na sezon 1990. Pierwszy samochód Formuły 1 z podniesionym nosem.
Poprzednikiem modelu był Tyrrell 018. Model 018, którym ścigali się Michele Alboreto, Jonathan Palmer i dysponujący wsparciem Camela Jean Alesi, był pierwszym samochodem Formuły 1, w którym airbox spełniał funkcję pałąka zabezpieczającego – rozwiązanie powszechnie stosowane w następnych dekadach. Na początku sezon 1990 stosowano wersję „B” tego samochodu. Jean Alesi zakwalifikował się do Grand Prix Stanów Zjednoczonych na drugim miejscu i po starcie szybko objął prowadzenie, wyprzedzając Gerharda Bergera. Po 35 okrążeniach Alesi został wyprzedzony przez Ayrtona Sennę, ale zajął w tym wyścigu drugie miejsce[1].
W Grand Prix San Marino wprowadzono następcę modelu, 019. Tyrrell 019 opierał się na poprzedniku i nie poczyniono znacznych zmian w nadwoziu. Wyjątkiem był, wprowadzony po raz pierwszy w Formule 1, podniesiony nos. Taka konstrukcja miała zoptymalizować przepływ powietrza pod samochodem, a co za tym idzie – zwiększyć docisk[1].
Wadą samochodu był słaby silnik – jednostka Forda rozwijała 620 KM mocy przy 12000 rpm. Mimo to Alesi zdołał zakwalifikować się do Grand Prix Monako na trzecim miejscu, aby finiszować w tym wyścigu jako drugi[2].
Następcą modelu był Tyrrell 020.
Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
---|---|
Oznaczenie | Wyjaśnienie |
Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
Nie prekwalifikował się (NPK) | |
Różowy | Nie ukończył (NU) |
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
Wykluczony (WYK/EX) | |
Biały | Nie wystartował (NW) |
Kontuzjowany (K/INJ) | |
Wyścig odwołany (OD/C) | |
Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
Nie przybył (NP/DNA) | |
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
Nie został zgłoszony (–) | |
Pogrubienie | Start z pole position |
Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
† | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
* | Sezon w trakcie |
1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
Lista systemów punktacji Formuły 1 |
Sezon | Zespół | Silnik | Kierowcy | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Wyniki kierowców |
Wyniki konstruktora | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1990 | Pkt. | Msc. | Pkt. | Msc. | |||||||||||||||||||
Tyrrell Racing Organisation | Ford | Satoru Nakajima | - | - | NU | NU | 11 | NU | NU | NU | NU | NU | NU | 6 | NW | NU | 6 | NU | 2 (3) | 15 | 9 (16) | 5 | |
Jean Alesi | - | - | 6 | 2 | NU | 7 | NU | 8 | 11 | NU | 8 | NU | 8 | NU | NW | 8 | 7 (13) | 9 |