USS Barnes (CVE-20)
_transporting_P-38s_and_P-47s_1943.jpeg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Położenie stępki |
19 stycznia 1942 |
| Wodowanie |
2 maja 1942 |
 Stany Zjednoczone
| |
| Nazwa |
USS „Barnes” (CVE-20) |
| Wejście do służby |
20 lutego 1943 |
| Wycofanie ze służby |
29 sierpnia 1946 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
7 800 długich ton |
| Długość |
151,1 m |
| Szerokość |
34 m |
| Zanurzenie |
7,9 m |
| Napęd | |
| 2 kotły (285 psi) 1 turbina parowa 1 śruba napędowa 8 500 shp (6,3 MW) | |
| Prędkość |
17,6 węzła |
| Uzbrojenie | |
| m.in. 2 × 102 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 24 samoloty | |
| Załoga |
890 |
USS Barnes (CVE-20) – lotniskowiec eskortowy typu Bogue. Służył w US Navy w okresie II wojny światowej. Odznaczony trzema battle star za służbę w czasie II wojny światowej.
Pierwotnie klasyfikowany jako AVG-20, następnie przeklasyfikowany na ACV-20 20 sierpnia 1942 roku, na CVE-20 15 lipca 1943 roku i CVHE-20 12 czerwca 1955 roku.
Stępkę jednostki położono na podstawie kontraktu Maritime Commission. Przekazano jednostkę US Navy 1 maja 1942 roku. Zwodowano go 22 maja 1942 roku w stoczni Seattle-Tacoma Shipbuilding. Wszedł do służby 20 lutego 1943 roku.
Głównym zadaniem okrętu w czasie II wojny światowej było transportowanie samolotów i personelu amerykańskiego na Pacyfiku. Dodatkowo pełnił rolę okrętu szkoleniowego dla pilotów.
W okresie 20 listopada – 5 grudnia 1943 roku jego samoloty atakowały Tarawę.
Wycofany ze służby i przesunięty do rezerwy 29 sierpnia 1946 roku. Skreślony z listy jednostek floty 1 marca 1959 roku.