USS Grampus (SS-207)
_-_19-N-23818.jpg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
14 lutego 1940 |
| Wodowanie |
23 grudnia 1940 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
23 maja 1941 |
| Zatopiony |
5 marca 1943 (?) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
93,8 metra |
| Szerokość |
8,3 metra |
| Zanurzenie testowe |
75 metrów |
| Napęd | |
| 4 silniki Diesla (1350 KM każdy) 2 silniki elektryczne (1370 KM każdy) | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
12 000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów na powierzchni |
| Uzbrojenie | |
| 24 torpedy Mark XIV | |
| Załoga |
60 oficerów i marynarzy |
USS Grampus (SS-207) – amerykański okręt podwodny z czasów drugiej wojny światowej typu Tambor, o wyporności w zanurzeniu 2370 ton. Okręt został zwodowany 23 grudnia 1940 roku w stoczni Electric Boat w Groton, po czym przyjęty do służby w marynarce amerykańskiej 23 maja 1941 roku. Po japońskim ataku na Pearl Harbor przeszedł z Atlantyku na Pacyfik, docierając przez Kanał Panamski na Hawaje 1 lutego 1942 roku. W maju 1942 roku, wraz z dwoma innymi jednostkami swojego typu — USS „Tautog” (SS-199) i „Gar” (SS-206) — oraz USS „Greenling” (SS-213) typu Gato, „Grampus” wziął udział w nieudanej operacji przeciw uchodzącemu z pola bitwy na Morzu Koralowym, uszkodzonemu lotniskowcowi „Shōkaku”. W trakcie wojny na Pacyfiku ukończył ogółem pięć patroli bojowych z rezultatem w postaci jednego potwierdzonego przez JANAC zatopienia, tankowca „Kaijo Maru Nr 2” o pojemności 8636 ton.
Okręt zatonął w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach w trakcie swojego szóstego patrolu, zatopiony być może 5 marca 1943 roku w przeddzień bitwy w cieśninie Blackett przez japońskie niszczyciele „Minegumo” i „Murasame”. Według innej wersji wydarzeń, „Grampus” mógł zostać zatopiony przez japoński samolot, wcześniej – 19 lutego tego samego roku w okolicy wyspy Vella Lavella. Żadnej z tych wersji nie udało się dotąd potwierdzić, toteż data, miejsce oraz przyczyna zatonięcia okrętu wciąż pozostają tajemnicą.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Clay Blair: Silent victory: the U.S. submarine war against Japan. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2001. ISBN 1-55750-217-X.
- Charles Lockwood: Sink ’Em All; Submarine Warfare In The Pacific. New York. ISBN 1-4960-2690-X.
- Norman Polmar: The American submarine. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981. ISBN 0-933852-14-2.
- Japanese Naval and Merchant Shipping Losses During World War II by All Causes. JANAC. [dostęp 2013-08-11]. (ang.).