USS Hale (DD-133)

USS Hale (DD-133)

Historia
Położenie stępki	7 października 1918
Wodowanie	29 maja 1919
US Navy
Wejście do służby	12 czerwca 1919
Royal Navy
Nazwa	HMS „Caldwell” (I20)
Royal Canadian Navy
Nazwa	HMCS „Caldwell”
Los okrętu	złomowany 1944
Dane taktyczno-techniczne
Długość	95,8 m
Szerokość	9,65 m
Zanurzenie	2,64 m
Prędkość	35 węzłów
Uzbrojenie
4 x 102 mm L/50 2 x 76 mm L/23
Wyrzutnie torpedowe	12 wyrzutni kal. 533 mm
Załoga	113 oficerów i marynarzy

USS Hale (DD–133) – amerykański niszczyciel typu Wickes z okresu I i II wojny światowej. Przekazany później Royal Navy, gdzie służył jako HMS „Caldwell” (I20). Jego patronem był Eugene Hale.

Został zwodowany 29 maja 1919 roku w stoczni Bath Iron Works. Matką chrzestną była Mary Hale, wnuczka senatora Hale’a. Wszedł do służby 12 czerwca 1919 roku w Bostonie^[1].

W okresie międzywojennym w służbie na Atlantyku i Pacyfiku. Niejednokrotnie wycofywany na pewien czas ze służby^[1].

9 września 1940 roku przekazany Wielkiej Brytanii w ramach układu niszczyciele za bazy. Przemianowany na HMS „Caldwell” (I20)^[1].

W służbie brytyjskiej pełnił służbę eskortową na Atlantyku i Karaibach. W latach 1942–1943 pełnił służbę w ramach Royal Canadian Navy. Zezłomowany we wrześniu 1944 roku^[1].

Przypisy

1. DANFS: Hale I (Destroyer No. 133). history.navy.mil. [dostęp 2019-12-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• www.navsource.org