USS Hart (DD-110) | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Wodowanie | |
US Navy | |
Wejście do służby | |
Wycofanie ze służby | |
Los okrętu | |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
1191 ton (1210 t) |
Długość |
95,83 m |
Szerokość |
9,68 m |
Zanurzenie |
2,79 m |
Prędkość |
34 węzły (63 km/h) |
Uzbrojenie | |
4 × 102 mm, 12 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm. | |
Załoga |
113 ludzi |
USS Hart (DD-110) – amerykański niszczyciel typu Wickes będący w służbie United States Navy w okresie po I wojnie światowej. Patronami okrętu byli Ezekiel Hart i John E. Hart.
Okręt zwodowano 4 lipca 1918 w stoczni Union Iron Works w San Francisco. Matką chrzestną była żona Daniela C. Nuttinga. Jednostka weszła do służby 26 maja 1919, pierwszym dowódcą został Comdr. Harold Jones.
"Hart" dołączył do sił niszczycieli i operował w pobliżu kalifornijskiego wybrzeża do 17 lipca 1920. Wtedy został przeklasyfikowany na niszczyciel-stawiacz min, DM-8, i przeszedł do Mare Island Naval Shipyard by zainstalować odpowiednie wyposażenie. Po przebudowie okręt został przydzielony do Oddziału Minowego Floty Azjatyckiej (ang. Mine Detachment, Asiatic Fleet) i popłynął na Filipiny w listopadzie 1920. Następnie operował na wodach filipińskich i chińskich w ramach operacji pokojowych.
Otrzymawszy rozkaz przejścia do San Diego na dezaktywację "Hart" wypłynął z Manili 12 grudnia 1930 i dotarł do San Diego 24 stycznia 1931. Został wycofany ze służby 1 czerwca 1931. Jego nazwę skreślono z listy okrętów floty 11 listopada. Okręt został sprzedany na złom 25 lutego 1932 zgodnie z ustaleniami londyńskiego traktatu morskiego.