USS Leonidas (1849)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.
USS Leonidas
Historia
 US Navy
Wejście do służby

1861

Los okrętu

samozatopiony 20 grudnia 1861

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

231 ton

Długość

97,5 m

USS Leonidas był w służbie na Pacyfiku w 1849, dowodzony przez komandora Swift z New Bedford. W latach 1850–1854 częściowo należał i był dowodzony przez Benjamina Smitha Clarka, Jr.

Zakupiony 27 października 1861 przez US Navy w New Bedford za kwotę 3050 dolarów do użycia w ramach Stone Fleet. Został wypełniony kamieniami i wypłynął z New Bedford pod dowództwem Mastera Johna Howlanda 20 listopada 1861. Dokładnie miesiąc później został rozmyślnie zatopiony, wraz z 15 innymi jednostkami, w zakończonej niepowodzeniem próbie powstrzymania łamaczy blokady od używania głównego kanału prowadzącego do portu Charleston w odległości czterech mil na południe-południowy wschód (ang. south-southeast) od Fordu Sumter i trzy mile na wschód-południowy wschód (ang. east-southeast) od latarni na Morris Island w Karolinie Południowej[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Treasures of the Confederate Coast: the "real Rhett Butler" & Other Revelations by Dr. E. Lee Spence, (Narwhal Press, Charleston/Miami, 1995) [ISBN 1-886391-01-7] [ISBN 1-886391-00-9], p. 146

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]