USS New Orleans (CA-32)
_reaching_Tulagi_on_1_December_1942.jpg) „New Orleans” po bitwie pod Tassafarongą. Widoczna wieża to wieża B – wieża A wraz z resztą okrętu została oderwana od kadłuba po wybuchu torpedy i przednich magazynów amunicji | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
14 marca 1931 |
| Wodowanie |
12 kwietnia 1933 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
15 lutego 1934 |
| Wycofanie ze służby |
10 lutego 1947 |
| Los okrętu |
złomowany w 1959 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
9950 ton |
| Długość |
na linii wodnej: 175 m |
| Szerokość |
18,82 m |
| Zanurzenie |
maksymalne 8,1 m |
| Napęd | |
| 4 turbiny 8 kotłów 4 śruby napędowe 107 000 ihp (80 000 kW) | |
| Prędkość |
32,7 w |
| Uzbrojenie | |
| 9 x dział 203 mm L/55 8 × 127 mm 8 × 12,7 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 4 wodnopłatowce 2 katapulty | |
| Załoga |
876 ludzi |
USS New Orleans (CA-32) (początkowo CL-32) – amerykański krążownik ciężki z okresu II wojny światowej, okręt prototypowy swojego typu. Należał do ostatniego amerykańskiego typu krążowników ciężkich budowanych zgodnie z ustaleniami traktatu waszyngtońskiego.
Jego stępkę położono 14 marca 1931 w New York Navy Yard, zwodowano go 12 kwietnia 1933, matką chrzestną była Cora S. Jahncke. Wcielono go do służby 15 lutego 1934, pierwszym dowódcą został Allen B. Reed.
Okręt brał udział w wielu starciach wojny na Pacyfiku, m.in. w obronie Pearl Harbor, bitwie na Morzu Koralowym i bitwie pod Tassafarongą.
Okręt za służbę w czasie II wojny światowej został odznaczony 17 battle stars.
W 1947 wycofany ze służby, sprzedany na złom 22 września 1959.