USS Pike (SS-6)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

USS Pike (SS-6)

USS „Pike” podczas wodowania
Klasa	okręt podwodny
Typ	A
Historia
Stocznia	Union Iron Works(inne języki), San Francisco
Położenie stępki	10 grudnia 1900
Wodowanie	14 stycznia 1903
US Navy
Wejście do służby	28 maja 1903
Wycofanie ze służby	16 stycznia 1922
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	107 ton 123 t
Długość	19,5 m
Szerokość	3,6 m
Zanurzenie	3,2 m
Zanurzenie testowe	25 m
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
Materiał kadłuba	stal
Napęd
1 silnik benzynowy o mocy 160 KM 1 silnik elektryczny o mocy 70 KM 1 śruba
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	8 węzłów 7 w.
Zasięg	powierzchnia: 184 Mm przy 8 w. zanurzenie: 21 Mm przy 4 w.
Uzbrojenie
5 torped
Wyrzutnie torpedowe	1 x 450 mm (18")
Załoga	7
Multimedia w Wikimedia Commons

USS Pike (SS-6) – amerykański okręt podwodny z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, piąta zamówiona jednostka typu A. Została zwodowana 14 stycznia 1903 roku w stoczni Union Iron Works(inne języki) w San Francisco i przyjęta w skład US Navy 28 maja 1903 roku. W listopadzie 1911 roku nazwę okrętu zmieniono na oznaczenie literowo-numeryczne A-5. Okręt skreślono z listy floty 16 stycznia 1922 roku.

Projekt i dane taktyczno–techniczne

USS „Pike”, zaprojektowany przez inż. Johna Hollanda, stanowił rozwinięcie jego poprzedniego projektu Holland VI – pierwszego okrętu podwodnego zakupionego przez US Navy^[1][2]. Oprócz większych wymiarów i wyporności, na śródokręcie przeniesiono zbiorniki balastowe w celu poprawy manewrowości^[1]. „Pike”, podobnie jak wszystkie okręty typu A, był jednostką pół-eksperymentalną (m.in. testowano na nim różne rodzaje kiosków i peryskopy)^[3].

„Pike” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej. Długość całkowita wykonanej ze stali jednostki wynosiła 19,5 metra, szerokość 3,6 metra i zanurzenie 3,2 metra^[1][2][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 107 ton, a w zanurzeniu 123 tony^[1][2][4]. Okręt napędzany był na powierzchni przez 4-cylindrowy silnik benzynowy Otto(inne języki) o mocy 160 koni mechanicznych (KM)^[1][2][5]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny prądu stałego o mocy 70 KM^[5][6][a]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 8 węzłów na powierzchni i 7 węzłów w zanurzeniu^[1][2][5]. Zasięg wynosił 184 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 21 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą^[1]. Energia elektryczna magazynowana była w akumulatorach kwasowo-ołowiowych o zmiennym napięciu od 70 do 160 V, które zapewniały 2 godziny podwodnego pływania przy pełnym obciążeniu^[2][7]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 25 metrów^[8].

Okręt wyposażony był w dziobową wyrzutnię torped kalibru 450 mm (18")^[b], z łącznym zapasem pięciu torped^[1][2]. Załoga okrętu składała się jednego oficera oraz sześciu podoficerów i marynarzy^[1][2][7].

Budowa i przebieg służby

USS „Pike” (Submarine Torpedo Boat No. 6) zbudowany został w stoczni Union Iron Works(inne języki) w San Francisco^[2][10][11]. Stępkę okrętu położono 10 grudnia 1900 roku^[10], został zwodowany 14 stycznia 1903 roku^[1][2], a do służby przyjęto go 28 maja 1903 roku^[10].

Pierwszym dowódcą jednostki został por. mar. Arthur MacArthur(inne języki)^[c]. Przez pierwsze lata służby okręt stacjonował w Mare Island Naval Shipyard, uczestnicząc w próbach i procesie szkolenia^[12]. 18 kwietnia 1906 roku załoga „Pike” uczestniczyła w likwidacji skutków trzęsienia ziemi w San Francisco. W okresie 28 listopada 1906 – 8 czerwca 1908 roku był wycofany z czynnej służby^[12]. Następnie przydzielono go do Flotylli Torpedowej we Flocie Pacyfiku. 17 listopada 1911 roku nazwę okrętu zmieniono na oznaczenie literowo-numeryczne A-5, a 26 czerwca 1912 roku jednostka trafiła do rezerwy w Puget Sound Naval Shipyard and Intermediate Maintenance Facility. 15 lutego 1915 roku A-5 wraz z A-3 na pokładzie węglowca USS „Hector”(inne języki) rozpoczął podróż na Filipiny, osiągając Olongapo 26 marca^[2][12]. 17 kwietnia okręt ponownie wszedł do służby we Flocie Azjatyckiej^[1]. Wkrótce po przystąpieniu USA I wojny światowej, 17 kwietnia 1917 roku A-5 zatonął w porcie Cavite z powodu przecieku w głównym zbiorniku balastowym. Okręt został podniesiony 19 kwietnia, a po remoncie powrócił do czynnej służby, patrolując wejście do Zatoki Manilskiej^[12]. 17 lipca 1920 roku okręt otrzymał numer identyfikacyjny SS-6^[2][10]. 25 lipca 1921 roku A-5 został wycofany ze służby i przeznaczony na okręt-cel. Z listy floty został skreślony 16 stycznia 1922 roku^[2][3][10].

Uwagi

1. Opracowania znacznie różnią się wartościami mocy silnika elektrycznego: Paul E. Fontenoy podaje 160 KM^[1], zaś Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921 - 150 KM^[2].
2. Amerykańskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)^[9].
3. Starszy brat późniejszego gen. Douglasa MacArthura.

Przypisy

1. Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 152.
2. Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 127.
3. Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 153.
4. J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 584.
5. Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: 2001, s. 25.
6. Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: 2011, s. 10.
7. Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: 2011, s. 11.
8. Ivan Gogin: 'A' submarines (1903). Navypedia. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).
9. Tony DiGiulian: Torpedoes of the United States of America. www.navweaps.com. [dostęp 2016-11-24]. (ang.).
10. Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: 2001, s. 27.
11. John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 151.
12. Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: 2011, s. 13.

Bibliografia

• Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: Osprey Publishing, 2011. ISBN 978-1-84908-185-6. Brak numerów stron w książce
• Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
• Tony DiGiulian: Torpedoes of the United States of America. www.navweaps.com. [dostęp 2016-11-24]. (ang.).
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Ivan Gogin: 'A' submarines (1903). Navypedia. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).
• Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
• John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce