USS Vincennes (CA-44)
_in_Panama_Canal_1938.jpg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
2 stycznia 1934 |
| Wodowanie |
21 maja 1936 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
24 lutego 1937 |
| Zatopiony |
9 sierpnia 1942 pod Savo |
| Los okrętu |
Zatopiony w pod Savo |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
konstrukcyjna: 11 515 ton |
| Długość | |
| Szerokość |
18,82 metra |
| Zanurzenie |
762 cm |
| Napęd | |
| 8 kotłów 4 turbiny Westinghouse 107 shp 4 wały napędowe ze śrubami. | |
| Prędkość |
konstrukcyjna: 32,7 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 9 dział 203 mm L/55 Mk. 12 8 dział 127 mm L/25 4 x 4 Bofors 40 mm 28 Oerlikon 20 mm 8 Browning M2 12,7 mm | |
USS Vincennes (CA-44) – amerykański krążownik ciężki typu New Orleans, chronologicznie szesnasty w kolejności przyjęty do służby krążownik traktatowy marynarki amerykańskiej.
Podobnie jak pozostałe jednostki swojego typu, okręt miał 9950 ton wyporności standardowej, w odróżnieniu jednak od pierwszych trzech krążowników swojego typu, okręt został wyposażony w lżejszą wersję dział dział 203 mm L/55 oznaczoną jako Mark 12, dzięki czemu każda z trzech jego potrójnych wież artyleryjskich była o około 40 ton lżejsza. Niemal całkowite wykorzystanie przy jego konstrukcji dopuszczonej traktatami waszyngtońskim i londyńskim wyporności standardowej, umożliwiło lepsze opancerzenie okrętu, niż w przypadku jego poprzedników typów Pensacola i Northampton. Celem zaś jeszcze lepszej ochrony biernej przed ogniem artylerii przeciwnika, magazyny amunicji tego okrętu, zostały przeniesione poniżej linii wodnej.
Jednostka została zwodowana 21 maja 1936 roku w stoczni Fore River, po czym przyjęta do służby w marynarce 24 lutego 1937 roku. W okresie przedwojennym, oprócz działalności szkoleniowej na Atlantyku, USS „Vincennes” (CA-44) odbył też podróże do Europy. Po wybuchu II wojny światowej na tym kontynencie, „Vincennes” brał udział w patrolach neutralności, zaś po japońskim ataku na Pearl Harbor, eskortował lotniskowiec USS Hornet (CV-8) w jego drodze z Norfolk na Pacyfik. Wraz z „Hornetem” i USS „Enterprise” (CV-6) wziął następnie udział w rajdzie Doolittle’a na Wyspy Japońskie. Podczas bitwy pod Midway bronił uszkodzonego w ataku bombowców nurkujących lotniskowca USS „Yorktown” (CV-5), przed atakiem bombowców torpedowych kpt. Tomonagi.
Wspierał następnie amerykańskie lądowanie na Guadalcanalu, po czym został zatopiony w nocnej bitwie z japońskimi krążownikami koło wyspy Savo.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Norman Friedman: U.S. Cruisers. Annapolis: Naval Institute Press, seria: An Illustrated Design History. ISBN 1-68247-759-2.
- James D. Hornfischer: Neptune’s Inferno: The U.S. Navy at Guadalcanal. Nowy Jork: Bantam Books, 2011. ISBN 0-553-80670-X.
- Leo Marriott: Treaty Cruisers: The First International Warship Building Competition. Pen & Sword, 2005. ISBN 1-5267-4850-9.
- John Jordan: Warships After Washington: The Development of the Five Major Fleets, 1922–1930. Naval Institute Press, 2015. ISBN 1-59114-583-X.
- Jonathan Parshall, Anthony Tully: Shattered Sword: The Untold Story of the Battle of Midway. Potomac Books, 2005. ISBN 1-57488-923-0.
- Craig Symonds: The Battle of Midway. Nowy Jork: Oxford University Press, 2011. ISBN 0-19-539793-2.
- Ian W. Toll: Pacific Crucible. T. War at Sea in the Pacific, 1941-1942. Nowy Jork: Norton & Company, November 14, 2011, seria: Pacific War Trilogy. ISBN 978-0393068139.
- Ian W. Toll: The Conquering Tide. T. War in the Pacific Islands, 1942–1944. Nowy Jork: Norton & Company, September 21, 2015, seria: Pacific War Trilogy. ISBN 0-393-08064-1.