USS Wolverine (IX-64)

USS Wolverine (IX-64)
Ilustracja
Klasa

lotniskowiec

Historia
Stocznia

American Shipbuilding Co.

 Stany Zjednoczone
Nazwa

„Seeandbee”

Wejście do służby

1913

 US Navy
Nazwa

USS „Wolverine”

Wejście do służby

12 sierpnia 1942
nabyty 2 marca 1942

Wycofanie ze służby

7 listopada 1945

Los okrętu

złomowany w grudniu 1947

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

7200 ton

Długość

152,4 m

Szerokość

29,9 m

Zanurzenie

4,7 m

Napęd
4 kotły opalane węglem,
8000 koni mechanicznych
Prędkość

28 węzłów

Załoga

270 oficerów i marynarzy

USS Wolverine (IX-64)amerykański lotniskowiec z czasów II wojny światowej, przeznaczony do prowadzenia operacji szkoleniowych na wodach śródlądowych jeziora Michigan. Okręt powstał przez przebudowę bocznokołowego parowca „Seeandbee” i w roku 1942 wszedł do służby w United States Navy pod nazwą USS Wolverine. W trakcie służby służył do szkolenia zaawansowanego pilotów lotnictwa morskiego, w tym startów i lądowań na pokładzie okrętu w ruchu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Konwersja

[edytuj | edytuj kod]

Okręt był bocznokołowym parowcem zbudowanym w 1913, noszącym wcześniej nazwę „Seeandbee”, nazwa została nadana przez właściciela – firmę Cleveland and Buffalo Transit Co. Został skonstruowany w American Shipbuilding Co. Wyandotte (Michigan). Marynarka nabyła bocznokołowca 12 marca 1942 i zaklasyfikowała go jako unclassified miscellaneous auxiliary, IX-64. Konwersja na szkolny lotniskowiec rozpoczęła się 6 maja 1942, a nazwę „Wolverine” (rosomak) zaaprobowano 2 sierpnia. Nazwa pochodziła od stanu Michigan (znanego jako „Stan Rosomaka”), ponieważ jednostka miała operować na jeziorze Michigan.

Nowe właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Wyposażony w 550 stopowy pokład lotniczy i w sprzęt pozwalający na szkolenie w startach i lądowaniach, „Wolverine” rozpoczął nową służbę w styczniu 1943, w maju dołączył do niego jego siostrzany okręt USS "Sable" (IX-81). Ze szkolnego lotniskowca korzystały różne typy samolotów z bazy lotnictwa morskiego NAS Glenview. Na obydwu jednostkach, w realistycznych warunkach (ograniczony pokład, ruch jednostki na wodzie itp.), a równocześnie w miejscu bezpiecznym i oddalonym od teatru działań wojennych, wyszkoliła się wielka liczba pilotów, a także grupa Oficerów Sygnalizacji Lądowania. Jednostka pełniła służbę szkolną do końca wojny.

Problemy

[edytuj | edytuj kod]

„Sable” i „Wolverine” nie zostały zbudowane jako lotniskowce, tylko przerobione do tego zadania, ale dobrze spełniały swoją podstawową rolę w nauczaniu lotników morskich operacji lotniczych z wykorzystaniem lotniskowca. Te dwie jednostki miały swoje ograniczenia takie jak brak podnośników samolotowych albo pokładu hangarowego. Kiedy któryś z samolotów zakończył lądowanie na barierze zabezpieczającej, albo w inny sposób uszkodził samolot na pokładzie okrętu, kończono operacje na ten dzień i jednostka wracała do pirsu w Chicago.

Innym problemem koniecznym do rozwiązania był wiatr od dziobu. Odpowiedni wiatr od dziobu był potrzebny w przypadku lądowań takich samolotów jak F6F, F4U, TBM i SBD. Kiedy na jeziorze Michigan nie było wiatru albo był on zbyt słaby, lądowania należało wstrzymać ponieważ okręty nie mogły (w zamian) płynąć z wystarczającą szybkością do spełnienia limitu wiatru od dziobu. Jest wątpliwe aby oba lotniskowce słodkowodne mogły płynąć o własnych siłach szybciej niż 20 węzłów.

Czasami, gdy bezwietrzna pogoda utrzymywała się przez kilka dni i kolejka pilotów oczekujących na egzamin wydłużała się wprowadzano zapasowy system egzaminowania. Tym sposobem było egzaminowanie pilotów za pomocą samolotów T-6 Texan – samolotów wykorzystywanych na niższym poziomie szkolenia. Czyniono tak, pomimo że większość pilotów nie latało na tych samolotach od czterech lub pięciu miesięcy (tak ułożony był program szkolenia).

Zakończenie służby

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z zakończeniem wojny znacznie zmniejszyły się potrzeba szkolenia nowych pilotów. „Wolverive” został wycofany ze służby 7 listopada 1945. Trzy tygodnie później 28 listopada okręt został skreślony z listy. Następnie 26 listopada 1947 został przekazany Komisji Morskiej w celu sprzedaży. Ostatnie zapisy wskazują na to że okręt został sprzedany na złom w grudniu 1947 w Cleveland.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]