Ucho[2][3] (orilion, orylon) – występ tworzący przedłużenie czoła bastionu lub czołowej ściany schronu bojowego, mający ochronić bark lub ścianę boczną umocnienia przed ogniem ukośnym, prowadzonym poza polem ostrzału tego umocnienia[4].
↑Wielki Leksykon Uzbrojenia Wrzesień 1939 t. 37. Polowe schrony bojowe, wyd. 2014, okładka s. II
↑Encyklopedia Techniki Wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1978. Brak numerów stron w książce
↑Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa - Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. Brak numerów stron w książce
↑Włodzimierz Grabowski, Tomasz Kowalski, Piotr Nowiński, Mariusz Żebrowski Fortyfikacje Pomorza Nadwiślańskiego. Twierdza Grudziądz. Przewodnik, wyd. 2014, s. 301