Uczep śląski

Uczep śląski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

uczep

Gatunek

uczep śląski

Nazwa systematyczna
Bidens radiata Thuill.
Fl. Env. Paris, ed. 2. 432. 1799
Multimedia w Wikimedia Commons

Uczep śląski (Bidens radiatus Thuill.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w Eurazji[3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie na zachodzie i południowym zachodzie kraju[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Kwiatostany
Nasada liści
Łodyga
Do 80 cm wysokości.
Liście
Żółtawozielone, pierzasto podzielone na 3-7 jajowatorombowych lub lancetowatych odcinków, z ząbkami zagiętymi do przodu. Ogonki liściowe krótkie, szerokie, oskrzydlone.
Kwiaty
Zebrane we wzniesione koszyczki, dwa razy szersze niż wysokie. Zewnętrzne listki okrywy dłuższe od koszyczka, promienisto rozpostarte, w liczbie 10–12. Plewinki wąskie, długości owocu[5].
Owoce
Gładkie, spłaszczone, pokryte na kantach zadziorkami, z 2-4 ośćmi.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna. Rośnie nad rzekami i w rowach. Kwitnie od lipca do września. Gatunek charakterystyczny klasy Bidentetea tripartiti[6]. Owoce przyczepiają się do sierści zwierząt, piór ptaków lub ubrań ludzi i w ten sposób rozsiewają się (zoochoria, antropochoria).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-27] (ang.).
  3. ↑ Mapa rozmieszczenia gatunku na Den virtuella floran [dostęp 2014-01-27].
  4. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. ↑ Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.