Uderzenie koniuszkowe serca

Uderzenie koniuszkowe – termin medyczny, określający występowanie pulsowania w okolicy przedsercowej w trakcie badania palpacyjnego (dotykiem) tej okolicy. Powstaje wskutek uderzenia części lewej komory o ścianę klatki piersiowej, powstałe w trakcie jej skurczu, podczas którego dochodzi do obniżenia podstawy serca oraz rotacji i przesunięciu koniuszka serca.

Fizjologicznie jest wyczuwalne w V lub VI przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowo-obojczykowej lewej (linii przeprowadzonej w kierunku dolnym przez środek obojczyka).

U osób z dekstrokardią zazwyczaj znajduje się w prawej linii środkowo-obojczykowej na tej samej wysokości.

Patologia

[edytuj | edytuj kod]

W różnych stanach patologii cechy uderzenia koniuszkowego ulegają zmianie i stanowią użyteczny klinicznie objaw:

  • przesunięcie uderzenia koniuszkowego
    • w lewo: w nieprawidłowościach budowy klatki piersiowej, w przeroście i powiększeniu lewej komory, w powiększeniu prawej komory, w prawostronnej odmie opłucnowej
    • w prawo: w odmie opłucnowej lewostronnej
    • w dół: w dużej rozedmie płuc
    • w górę: w ciąży, dużym wodobrzuszu, bębnicy
  • zwiększenie amplitudy uderzenia koniuszkowego: w stanach krążenia hiperkinetycznego (nadczynność tarczycy, gorączka, po wysiłku fizycznym)
  • tzw. unoszące uderzenie koniuszkowe (o zwiększonej amplitudzie i wydłużonym czasie trwania): w przeroście i przeciążeniu lewej komory, w zawale (rzadko), w niedomykalności zastawki aortalnej
  • osłabione uderzenie koniuszkowe: u osób otyłych, w rozedmie, tamponadzie, zaciskającym zapaleniu osierdzia[1]
  • rozlane uderzenie koniuszkowe: w stanach zmienionej anatomii lewej komory lub nieprawidłowej kurczliwości (poszerzony koniuszek serca): tętniak lewej komory, rozstrzeń lewej komory, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu, blok lewej odnogi pęczka Hisa
  • odwrócone uderzenie koniuszkowe: zapadanie się części klatki piersiowej w skurczu wynikające z zablokowania rotacji i wypychania koniuszka serca, występuje w zaciskającym zapaleniu osierdzia; odmianą jest odwrócone uderzenie koniuszkowe (w którym ma miejsce pulsowanie rozkurczowe)
  • podwójne uderzenie koniuszkowe jest wyrazem tętna bliźniaczego (pulsus bigeminus)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Edward Szczeklik i Andrzej Szczeklik: Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych. Wydanie VII. PZWL 1979 ISBN 83-200-0019-X s. 127

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.