Unieść

Unieść
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 26 km
Powierzchnia zlewni

228 km²

Źródło
Miejsce k. wsi Wiewiórowo
Współrzędne

54°07′39″N 16°24′24″E/54,127500 16,406667

Ujście
Recypient Jamno
Miejsce

na południe od wsi Osieki

Współrzędne

54°16′23″N 16°12′33″E/54,273056 16,209167

Położenie na mapie powiatu koszalińskiego
Mapa konturowa powiatu koszalińskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Unieść – rzeka o długości około 26 km na Pobrzeżu Koszalińskim, w województwie zachodniopomorskim, przepływająca przy południowej i zachodniej granicy miasta Sianów. Powierzchnia zlewni Unieści to 228 km², roczny przepływ – 88 tys. m³ wody[1].

Rzekę zasilają cieki wypływające ze wschodnich zboczy Góry Chełmskiej[potrzebny przypis]. Głównym jej dopływem jest struga Polnica.

Rzeka jest bogata w niektóre gatunki ryb: pstrągi, trocie, sandacze[2]. Na niej samej lub w jej pobliżu istnieją gospodarstwa hodowli ryb.

Unieść uchodzi do jeziora Jamno, w jej południowo-wschodniej zatoce na południe od wsi Osieki[3].

W wyniku oceny stanu wód Unieści z 2010 wykonanej w dwóch punktach (powyżej ujścia Polnicy w m. Gorzebądz i k. ujścia rzeki do jez. Jamno) określono II klasę elementów biologicznych, elementy fizykochemiczne poniżej potencjału dobrego oraz umiarkowany potencjał ekologiczny[4].

Nazwę Unieść wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Nest Bach[5].

Rzeka jest spławna dla celów kajakarstwa (szlak kajakowy) na odcinku Maszkowo – Sianów – Osieki (około 10 km). Na trasie zlokalizowano trzy punkty rekreacji z miejscem na ognisko i deszczochronami oraz tablice informacyjne. Nurt jest wolny, umożliwia swobodne obserwacje przyrodnicze. Na trasie okazjonalne przeszkody wymuszające przenoski – zwalone drzewa, niskie mostki i elektrownia wodna[6][7].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 3.2.1 Zasoby wody. W: Strategia rozwoju miasta i gminy Sianów. SKE Pomerania – Instytut Aktywizacji Społeczno-Gospodarczej Gmin i Regionu, s. 14. [dostęp 2009-03-11].
  2. ↑ Bernard Konarski, Ekolodzy bez granic Zielone Brygady, ZB nr 18(144)/99, 1-15.12.99.
  3. ↑ Koszalińskie wody – wczoraj i dziś !!!. Stowarzyszenie Przyjaciół Koszalina. [dostęp 2010-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-20)].
  4. ↑ II Ocena stanu wód W: Stan środowiska w województwie zachodniopomorskim w roku 2010. WIOŚ Szczecin, 2012-01-04, s. 36.
  5. ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22).
  6. ↑ Szlak kajakowy na rzece Unieść. Centru Informacji Kulturalnej i Turystycznej. [dostęp 2024-07-07].
  7. ↑ Informator turystyczny – katalog bazy noclegowej Pomorza Środkowego, Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Pomorza Środkowego, Koszalin, 2011, ss.27,70, ISBN 978-83-62018-24-6.