Ursula Vernon (2017) | |
Data urodzenia |
28 maja 1977 |
---|---|
Alma Mater |
Macalester College |
Dziedzina sztuki |
literatura fantasy |
Ważne dzieła | |
Pokrzywa i kość | |
Strona internetowa |
Ursula Vernon (ur. 28 maja 1977 w Japonii[1]) – amerykańska pisarka i graficzka, pisząca także pod pseudonimem T. Kingfisher, zdobywczyni nagród Hugo, Nebula, Locusa i Mythopoetic. Vernon tworzy literaturę dziecięcą, fantasy i horrory, jest również autorką komiksu oraz prowadzi podcasty.
Ursula Vernon urodziła się w 1977 r. w Japonii w rodzinie wojskowej. Mieszkała w Europie, Azji i na Bliskim Wschodzie, a następnie w różnych stanach USA, przeprowadzając się 18 razy w ciągu 20 lat[1]. W 1998 r. skończyła studia antropologiczne w Macalester College[2].
Od 2003 r. wraz z mężem mieszka w Pittsboro w Karolinie Północnej[1]. W czerwcu 2023 poinformowała w mediach społecznościowych, że choruje na raka piersi[3].
Początkowo Vernon pracowała jako ilustratorka-freelancerka[1].
W latach 2003–2010 publikowała komiks internetowy Digger , opowiadający o przygodach wombata. Został on później wydany w postaci sześciotomowej powieści graficznej i przyniósł autorce nagrody Hugo (2012)[4] i Mythopoetic (2013)[5], nominację do nagrody Eisnera (2006) w kategorii „Talent zasługujący na szersze uznanie”[6], jak również nagrody w ramach Web Cartoonists' Choice Awards (2005 i 2006)[7] oraz kilka nominacji do Ursa Major Award.
W 2008 r. ukazała się jej pierwsza powieść dla dzieci – Nurk. Oprócz tego Vernon stworzyła także dwa cykle dla młodszych czytelników – Dragonbreath oraz Królewna Chomik (Hamster Princess). Wszystkie one były hybrydami komiksów i książek[1].
Twórczość dla dorosłych stanowią powieści fantasy i horrory, wydawane pod pseudonimem T. Kingfisher (z wyjątkiem It Made Sense at the Time oraz Black Dogs). Pseudonim autorki nawiązuje do sytuacji, w jakiej znalazła się jej imienniczka, Ursula K. Le Guin, która na prośbę o nieujawnianie swojej płci przy publikacji opowiadania w „Playboyu”, podpisała je jako „U.K. Le Guin”. Pisarka żartowała później pytając, czy „U.K.” miałoby być interpretowane jako „Ulysses Kingfisher”[8][9].
Jej opowieści wykorzystują niejednokrotnie motywy z baśni bądź też są ich retellingiem – cała seria dla dzieci Królewna Chomik to wariacje na temat znanych baśni, zaś Cierń (Thornhedge) przestawia ujęty z zupełnie innej perspektywy temat Śpiącej Królewny[10]. The Seventh Bride to wersja opowieści o Sinobrodym, The Raven and the Reindeer – o Królowej Śniegu, Bryony and Roses – o Pięknej i Bestii[11]. Horror Co porusza martwych opowiada natomiast historię z Zagłady Domu Usherów Edgara Allana Poego[12].
Oprócz ilustrowania i pisania Vernon wraz z mężem, Kevinem Sonneyem, prowadzi podcasty[13][14].
W 2013 r. założyła własne wydawnictwo, Red Wombat Tea Company, w którym wydała większość swoich książek adresowanych do dorosłych[15].
(wraz z mężem, Kevinem Sonneyem)
Książki Vernon zdobyły wiele nagród, m.in. 5 nagród Hugo (w tym za najlepszą powieść w 2023 r. – Pokrzywa i kość), 4 nagrody Locusa, 3 Mythopoeic oraz 2 nagrody Nebula.
rok | nagroda | kategoria | Tytuł | rodzaj wyróżnienia | źródło |
---|---|---|---|---|---|
2003 | Ursa Major Award | Best Anthropomorphic Published Illustration | Okładka do książki Best in Show: Fifteen Years of Outstanding Furry Fiction (Fred Patten, Sofawolf Press, 2003) | wygrana | [22] |
2005 | Web Cartoonists' Choice Award | Outstanding Black and White Art | Digger | wygrana | [7] |
2005 | Web Cartoonists' Choice Award | Outstanding Anthropomorphic Comic | Digger | finał | [7] |
2005 | Web Cartoonists' Choice Award | Outstanding Fantasy Comic | Digger | finał | [7] |
2005 | Ursa Major Award | Best Anthropomorphic Other Literary Work | Digger, tom I | nominacja | [23] |
2006 | Ursa Major Award | Best Anthropomorphic Other Literary Work | Digger, tom I | nominacja | [24] |
2006 | Web Cartoonists' Choice Award | Outstanding Black and White Art | Digger | wygrana | [25] |
2007 | Ursa Major Award | Best Anthropomorphic Novel | Black Dogs: The House of Diamond | nominacja | [26] |
2008 | Web Cartoonists' Choice Award | Outstanding Black and White Art | Digger | finał | [27] |
2011 | Ursa Major Award | Best Anthropomorphic Novel | Black dogs, Part 2: The Mountain of Iron | nominacja | [28] |
2012 | Hugo | powieść graficzna | Digger | wygrana | [29][4] |
2013 | Mythopoeic | literatura dla dorosłych | Digger | wygrana | [29][5][30] |
2013 | Ursa Major Award | Best Anthropomorphic Other Literary Work | Digger: The Complete Omnibus Edition | nominacja | [31] |
2015 | Nebula | miniatura literacka | Jackalope Wives | wygrana | [29][32] |
2015 | Ursa Major Award | Best Anthropomorphic Short Fiction | Pocosin | nominacja | [33] |
2015 | World Fantasy Awards | short fiction | Jackalope Wives | nominacja | [29] |
2015 | WSFA Small Press Award | - | Jackalope Wives | wygrana | [29] |
2016 | Eugie Award | - | Pocosin | nominacja | [29] |
2016 | Mythopoeic | literatura dziecięca | Zamek Zadzior | wygrana | [29][30] |
2017 | Hugo | nowela (novelette) | The Tomato Thief | wygrana | [29][34] |
2017 | WSFA Small Press Award | - | The Tomato Thief | wygrana | [29] |
2018 | Lodestar Award | - | Summer in Orcus | finał | [35] |
2018 | Hugo | miniatura literacka | Sun, Moon, Dust | nominacja | [29][36] |
2019 | Hugo | miniatura literacka | The Rose MacGregor Drinking and Admiration Society | nominacja | [35] |
2019 | Locus | powieść fantasy | The Wonder Engine | nominacja | [37][35] |
2020 | British Fantasy Award | powieść – horror (August Derleth Award) | The Twisted Ones | nominacja | [35] |
2020 | Dragon Awards | powieść – horror | The Twisted Ones | wygrana | [35] |
2020 | Lodestar Award | - | Minor Mage | finał | [35] |
2020 | Nebula | Andre Norton Award | Wypieki defensywne. Przewodnik dla czarodziejów i czarodziejek | wygrana | [38][35] |
2020 | Locus | powieść – horror | The Twisted Ones | nominacja | [39][35] |
2020 | Locus | miniatura literacka | Fisher-Bird | nominacja | [39][35] |
2021 | British Fantasy Award | powieść – horror (August Derleth Award) | The Hollow Places | nominacja | [35] |
2021 | Dragon Awards | powieść YA | Wypieki defensywne. Przewodnik dla czarodziejów i czarodziejek | wygrana | [35] |
2021 | Dragon Awards | powieść – horror | The Hollow Places | wygrana | [35] |
2021 | Hugo | miniatura literacka (short story) | Metal Like Blood in the Dark | wygrana | [35] |
2021 | Lodestar Award | - | Wypieki defensywne. Przewodnik dla czarodziejów i czarodziejek | wygrana | [35] |
2021 | Locus | powieść – horror | The Hollow Places | nominacja | [40][35] |
2021 | Locus | powieść young adult | Wypieki defensywne. Przewodnik dla czarodziejów i czarodziejek | wygrana | [40][35] |
2021 | Mythopoeic | literatura dziecięca | Wypieki defensywne. Przewodnik dla czarodziejów i czarodziejek | wygrana | [30][35] |
2021 | WSFA Small Press Award | - | Metal Like Blood in the Dark | wygrana | [35] |
2022 | Dragon Awards | powieść fantasy | Pokrzywa i kość | nominacja | [35] |
2022 | Hugo | cykl | The World of the White Rat | nominacja | [35] |
2022 | Locus | powieść fantasy | Paladin’s Strength | nominacja | [41][35] |
2022 | Nebula | powieść | Pokrzywa i kość | nominacja | [35][42] |
2023 | Dragon Awards | powieść – horror | A House With Good Bones | wygrana | [35] |
2023 | Hugo | powieść | Pokrzywa i kość | wygrana | [43][35] |
2023 | Hugo | opowiadanie (novella) | Co porusza martwych | nominacja | [43][35] |
2023 | Nagroda BSFA | książka dla młodych czytelników | Illuminations | nominacja | [35] |
2023 | Locus | powieść fantasy | Pokrzywa i kość | nominacja | [44][35] |
2023 | Locus | powieść – horror | Co porusza martwych | wygrana | [44][35] |
2024 | Hugo | opowiadanie | Cierń | wygrana | [45] |
2024 | Locus | powieść fantasy | Paladin’s Faith | nominacja | [46] |
2024 | Locus | powieść z gatunku horror | A House with Good Bones | wygrana | [46] |
2024 | Locus | opowiadanie | Cierń | wygrana | [46] |