Vauxhall Victor – samochód osobowy klasy średniej, a następnie klasy wyższej produkowany pod brytyjską marką Vauxhall w latach 1957 – 1978.
Vauxhall Victor z 1958 roku | |
Inne nazwy |
Envoy Custom |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
luty 1957 |
Okres produkcji |
1957 – 1961 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik | |
Następca |
Vauxhall Victor II |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Silniki |
R4: 1,5 l, 48 KM |
Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4242 mm |
Szerokość |
1600 mm |
Wysokość |
1499 mm |
Rozstaw osi |
2489 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Ford Consul |
Vauxhall Victor I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1957 roku.
Model Victor pojawił się w ofercie Vauxhalla jako średniej wielkości model mający zastąpić dotychczasową linię modelową Wyvern[1]. Przy tym, w związku z rosnącą popularnością samochodów europejskich na amerykańskim rynku, mniejszych od typowych amerykańskich samochodów, macierzysty koncern Vauxhalla General Motors zdecydował skonstruować nowy brytyjski samochód w sposób bardziej dostosowany do amerykańskich gustów[2]. Był on także nieco mniejszy od Wyverna[2]. Nowy samochód został oznaczony fabrycznie jako projekt F[2].
Pierwsza generacja pojazdu charakteryzowała się stylistyką typową dla samochodów amerykańskich drugiej połowy lat 50., wyróżniając się spośród europejskich konstrukcji mocno wygiętą na boki panoramiczną szybą przednią, niewielkimi płetwami z tyłu i ozdobnymi wybrzuszeniami na zderzakach[2]. Typowo dla samochodów tego okresu, spłaszczona maska była wysoko poprowadzona, opadając do przodu pomiędzy reflektorami w okrągłych oprawach osadzonymi na przedłużeniach błotników[2]. Pudełkowate nadwozie przypominało pomniejszonego Chevroleta z 1955 roku, z kratą atrapy chłodnicy na prawie całą szerokość przodu poniżej reflektorów[2]. Autorem stylistyki był projektant Vauxhalla David Jones[2]. W odróżnieniu od samochodów amerykańskich, nadwozie było samonośne[2]. Początkowo samochody miały też na wzór amerykański wylot rury wydechowej w zderzaku, lecz szybko zmieniono ją na klasyczną pod zderzakiem[2]. Silnik o pojemniści 1508 cm³ miał moc 48 KM, lecz w USA mierzono ją jako moc brutto 55 KM[2]. Skrzynia biegów była trzybiegowa synchronizowana, a od 1958 roku opcjonalnie półautomatyczna Newtondrive[2].
W lutym 1958 roku doszła wersja pięciodrzwiowego kombi[2]. W lutym 1959 roku samochód poddano liftingowi, tworząc jego serię 2[2]. Poszerzono atrapę chłodnicy na całą szerokość, zastosowano proste zderzaki, zrezygnowano z przetłoczenia na tylnych drzwiach i zmieniono ozdoby[2]. W sierpniu 1960 roku (model 1961 roku) powiększono jeszcze tylną szybę i zmodyfikowano tablicę przyrządów[2]. Produkcja pierwszej generacji zakończyła się w sierpniu 1961 roku[2].
W Wielkiej Brytanii samochód wszedł do sprzedaży w marcu 1957 roku, a w USA pod koniec tego roku jako model 1958 roku[2]. Wyprodukowano 390 747 Victorów pierwszej generacji, w tym około 145 tysięcy 1. serii i 245 tysięcy 2. serii[2]. Pomimo rezerwy ze strony brytyjskiej prasy z powodu jego amerykańskiego stylu, samochód okazał się popularny i stał się najlepiej sprzedającym się modelem Vauxhalla w historii[2]. Był też eksportowany, zwłaszcza do USA, gdzie był sprzedawany przez dealerów Pontiaca[2]. Kosztował początkowo 729 funtów lub w USA 1988 dolarów, a 2400 dolarów za kombi[2]. W ankiecie amerykańskiego magazynu „Popular Mechanics” użytkownicy doceniali przede wszystkim jego prowadzenie się i manewrowość, ekonomię eksploatacji i stylistykę, w tym mniejsze rozmiary od amerykańskich samochodów, natomiast zastrzeżenia mieli do słabego przyspieszenia – przy czym 81% oceniło samochód jako doskonały, a tylko jedna osoba jako „kiepski”[3].
Vauxhall Victor pierwszej generacji był eksportowany także do Kanady pod tamtejszą marką Envoy[4], gdzie oferowano go pod kilkoma różnymi nazwami uzależnionymi od wariantu wyposażeniowego (Custom, Standard, Special) czy nadwozia (Sherwood dla wersji kombi)[5].
Dane:
Vauxhall Victor II | |
Inne nazwy |
Envoy Custom |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
wrzesień 1960 |
Okres produkcji |
1960 – 1964 |
Miejsce produkcji |
Luton |
Poprzednik |
Vauxhall Victor I |
Następca |
Vauxhall Victor III |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
4-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4394 mm |
Szerokość |
1626 mm |
Wysokość |
1500 mm |
Rozstaw osi |
2540 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Vauxhall Victor II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku.
Druga generacja Victora przeszła obszerną metamorfozę w stosunku do poprzednika. Samochód stał się nie tylko większy i przestronniejszy, ale i zyskał nowe proporcje nadwozia - stało się ono smuklejsze, ze znacznie niżej osadzonymi reflektorami objętymi przez dużą, chromowaną atrapę chłodnicy dominującą pas przedni. Projekt nadwozia miał lepiej pasować do europejskich gustów[6]. Samochód miał oznaczenie fabryczne FB[2].
Oferta Vauxhalla Victora drugiej generacji, poza odmianą standardową, została poszerzona także o topowy wariant VX4/90[7]. Poza mocniejszym, 1,6-litrowym silnikiem benzynowym, pojazd wyróżniał się też innym malowaniem i detalami nadwozia.
Podobnie jak poprzednik, druga generacja Vauxhalla Victora była eksportowana do Kanady pod marką Envoy[8] jako kolejna odsłona gamy Custom/Standard/Special oraz Sherwood w przypadku odmiany 5-drzwiowej.
Vauxhall Victor III | |
Inne nazwy |
Envoy Custom |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
grudzień 1963 |
Okres produkcji |
1963 – 1967 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Vauxhall Victor II |
Następca |
Vauxhall Victor IV |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4437 mm |
Szerokość |
1651 mm |
Wysokość |
1402 mm |
Rozstaw osi |
2540 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Vauxhall Victor III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1963 roku.
Przy okazji trzeciej generacji modelu Victor, samochód kontynuował zakres zmian znany już z poprzednika. Samochód ponownie stał się przestronniejszy, a także większy. Sylwetka zachowała charakterystyczny podłużny tył, a także bardziej oszczędnie nałożone przetłoczenia nawiązujące do modelu Opel Diplomat[9]. Samochód miał oznaczenie fabryczne FC lub Victor 101[2].
Gamę odmian Vauxhalla Victora ponownie poszerzyła topowa, sportowa odmiana VX4/90[10]. Samochód otrzymał dwubarwne malowanie nadwozia, z charakterystycznym czarnym pasem biegnącym przez nadwozie, a także sportowym ogumieniem i innym wzorem alufelg.
Na rynku kanadyjskim Vauxhall Victor oferowany był pod marką Envoy[8], a jego gamę utworzyła nie tylko odmiana sedan i kombi, jak i topowy sportowy wariant.
Vauxhall Victor IV | |
Inne nazwy |
Envoy Custom |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
październik 1967 |
Okres produkcji |
1967 – 1974 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik |
Vauxhall Victor III |
Następca | |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4496 mm |
Szerokość |
1702 mm |
Wysokość |
1334 mm |
Rozstaw osi |
2591 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Konkurencja |
Vauxhall Victor IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1967 roku.
Czwarta generacja Victora była zarazem ostatnią w tej linii modelowej, która pełniła funkcję samochodu klasy średniej. Przestronniejsze i bardziej pakowne nowe wcielenie pojazdu utrzymano w nowej estetyce Vauxhalla, wyróżniając się wyraźnie zaznaczonym przetłoczeniem tylnego nadkola, podłużną bryłą bagażnika i masywnymi błotnikami przednimi[11].
W 1975 roku Vauxhall Victor został zastąpiony przez nowy model klasy średniej, Cavalier[12].
Poza topowym wariantem VX4/90[13], Vauxhall Victor IV oferowany był także w nowym, topowym wariancie Ventora wyróżniającym się bardziej luksusowym wyposażeniem i większą ilością chromowanych ozdobników nadwozia[14].
Po raz ostatni w historii, Vauxhall Victor był sprzedawany w Kanadzie jako Envoy[8], znikając z tamtejszego rynku w 1970 roku wraz z likwidacją tamtejszej filii z portfolio General Motors.
Vauxhall Victor V | |
Inne nazwy | |
---|---|
Producent | |
Zaprezentowany |
marzec 1972 |
Okres produkcji |
1972 – 1978 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów |
4-biegowa manualna |
Napęd | |
Długość |
4540 mm |
Szerokość |
1700 mm |
Wysokość |
1400 mm |
Rozstaw osi |
2667 mm |
Liczba miejsc |
5 |
Dane dodatkowe | |
Modele bliźniacze |
|
Konkurencja |
Vauxhall Victor V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1972 roku.
Piąta i ostatnia generacja Vauxhalla Victora stała się znacznie większa od poprzednika, powstając tym razem w ścisłej współpracy z Oplem. Po debiucie modelu Cavalier, Victor przyjął postać topowego[15] modelu klasy wyższej, wyróżniając się przez to przestronniejszą i lepiej wyposażoną kabiną pasażerską. Pas przedni zdobiła charakterystyczna, prostokątna atrapa chłodnicy.
Podobnie jak mniejszy poprzednik, także i Victor piątej generacji oferowany był w dwóch dodatkowych, droższych wariantach wyposażeniowych. Poza odmianą VX4/90 o sportowym profilu, była też wersja Ventora o luksusowy charakterze[16].
Produkcja Vauxhalla Victora zakończyła się definitywnie w 1978 roku wraz z zakończeniem się cyklu rynkowego bliźniaczych modeli Opel Rekord i Ranger, kiedy to także i piątą, większą generację zastąpił model o nowej nazwie – Carlton[17].
Pojazd był jednym z elementów polityki stopniowego odchodzenia Vauxhalla od konstruowania samodzielnych konstrukcji.