| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Vincenzo Ugolini (ur. około 1580 w Perugii, zm. 6 maja 1638 w Rzymie[1][2][3]) – włoski kompozytor.
W latach 1592–1594 był uczniem Giovanniego Bernardina Nanina w szkole chórzystów przy kościele San Luigi dei Francesi w Rzymie, gdzie od 1600 roku był śpiewakiem[1][2][3]. Od 1603 do 1609 roku pełnił funkcję kapelmistrza w bazylice Santa Maria Maggiore[1][2][3]. W latach 1610–1614 działał przy katedrze w Benewencie[1][2][3]. W 1614 roku wrócił do Rzymu, gdzie został dyrektorem muzycznym na dworze kardynała Pompeo Arrigoniego[1][2][3]. Od 1616 do 1620 roku był kapelmistrzem w kościele San Luigi dei Francesi[1][2][3]. W latach 1620–1626 pełnił funkcję kapelmistrza w Cappella Giulia w bazylice św. Piotra[1][2][3]. Przygotował oprawę muzyczną Roku Jubileuszowego 1625[1]. W 1628 roku uczestniczył w ślubie księcia Edwarda I Farnese w Parmie[1]. W 1631 roku wrócił na stanowisko kapelmistrza w kościele San Luigi dei Francesi[1][2][3].
Jego uczniami byli Orazio Benevoli[1][2] i Baldassare Ferri[1].
Wydał 4 zbiory motetów na 1–4 głosy (1616–1619), księgę psalmów na 8 głosów i basso continuo (1628), księgę psalmów i motetów na dwa głosy i basso continuo (1630), dwa zbiory madrygałów na 5 głosów (1630)[2]. Nawiązywał do dorobku Palestriny[2][3]. W swojej twórczości łączył elementy techniki kontrapunktycznej i koncertowej[1]. Często stosował kanony, kontrastował odcinki solowe i zespołowe[1].