Data i miejsce urodzenia |
3 września 1951 |
---|---|
Prezydent Serbii (p.o.) | |
Okres |
od 3 marca 2004 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Nataša Mićić (p.o.) |
Następca |
Predrag Marković (p.o.) |
Vojislav Mihailović, cyr. Војислав Михаиловић (ur. 3 września 1951 w Belgradzie) – serbski prawnik i polityk, w latach 1999–2000 burmistrz Belgradu, od 3 do 4 marca 2004 pełniący obowiązki przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego i w tym samym okresie tymczasowy prezydent Serbii. Wnuk Dragoljuba Mihailovicia[1].
W 1980 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Belgradzie. Pracował w wydawnictwie „Slovo ljubve”, praktykował jako adwokat, prowadził również prywatną działalność gospodarczą[1].
Na początku lat 90. zaangażował się w działalność polityczną w ramach Serbskiego Ruchu Odnowy. W 1993 z ramienia opozycyjnej koalicji DEPOS uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego Republiki Serbii, którego został wiceprzewodniczącym. W 1997 ponownie wybrany do Skupsztiny, utrzymał stanowisko jej wicemarszałka[1].
Od stycznia 1999 do października 2000 był burmistrzem Belgradu[2]. W wyniku przedterminowych wyborów w 2003 powrócił do parlamentu, ponownie obejmując funkcję wiceprzewodniczącego[1]. Od 3 do 4 marca pełnił obowiązki przewodniczącego serbskiego parlamentu[2], będąc jednocześnie z urzędu tymczasowym prezydentem. W 2005 po konflikcie z Vukiem Draškoviciem odszedł z SPO, współtworzył z Veroljubem Stevanoviciem Serbski Demokratycznych Ruch Odnowy[1]. W 2007 kandydował z powodzeniem do parlamentu z ramienia koalicji skupionej wokół Demokratycznej Partii Serbii[3], po zakończeniu tej kadencji w 2008 wycofał się z działalności politycznej.
Powrócił do niej po kilku latach. W 2014 wszedł w skład prezydium Serbskiej Partii Ludowej. Później nawiązał współpracę z monarchistycznym ugrupowaniem POKS. W 2022 jedna z frakcji partii ta wybrała go na przewodniczącego ugrupowania[4] (czego nie uznała frakcja wspierająca dotychczasowego lidera Žiki Gojkovicia). Ostatecznie został wpisany jako przewodniczący POKS do rejestru partii politycznych[5].
W wyborach w 2022 i 2023 był jednym z liderów koalicji NADA zorganizowanej wokół Demokratycznej Partii Serbii i jego monarchistów[6][7]; uzyskiwał wówczas mandat poselski na kolejne kadencje.