Vytautas Plečkaitis

Vytautas Plečkaitis
Data i miejsce urodzenia

16 października 1950
Kalwaria

Zawód, zajęcie

historyk, działacz społeczny, dyplomata

Alma Mater

Uniwersytet Wileński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Medal Niepodległości Litwy Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy

Vytautas Plečkaitis (ur. 16 października 1950 w Kalwarii) – litewski historyk, działacz społeczny i dyplomata, poseł na Sejm Republiki Litewskiej (1990–1996), ambasador na Ukrainie i w Szwajcarii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości pracował w jednym z zakładów budowlanych w Mariampolu, później nauczał historii w szkołach Suwalszczyzny. W 1981 ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Wileńskiego. Od 1989 do 1991 był wicedyrektorem Muzeum Historycznego Małej Litwy w Kłajpedzie.

Pod koniec lat 80. zaangażował się w działalność niepodległościową, zostając członkiem Sejmu Sąjūdisu, był także wiceprzewodniczącym tego ruchu w Kłajpedzie.

W 1990 wybrano go do Rady Najwyższej Litewskiej SRR. 11 marca tego samego roku złożył swój podpis pod Aktem Przywrócenia Państwa Litewskiego. Po raz kolejny mandat uzyskał w 1992 (z ramienia Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej), został wówczas przewodniczącym polsko-litewskiej grupy parlamentarnej oraz wiceprzewodniczącym analogicznej grupy litewsko-niemieckiej.

Od 1996 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W tym samym roku został mianowany ambasadorem Litwy na Ukrainie – urząd pełnił do 2001. Był również akredytowany w Mołdawii (1997–2001) oraz Gruzji (2000–2001). Po powrocie do kraju podjął ponownie pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

W grudniu 2005 został mianowany konsulem generalnym Litwy w Genewie, a w sierpniu 2007 ambasadorem Republiki Litewskiej w Szwajcarii. Misję tę wykonywał do 2010. W 2013 został doradcą społecznym premiera Algirdasa Butkevičiusa ds. polityki zagranicznej i współpracy regionalnej[1].

Jest autorem książki Šveicarija, kurios nepažįstame[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Eglė Samoškaitė: Diplomatas V.P. Plečkaitis tapo A. Butkevičiaus visuomeniniu konsultantu. delfi.lt, 29 stycznia 2013. [dostęp 2016-10-11].
  2. ↑ Former Ambassador Plečkaitis Presented New Book on Switzerland. mruni.eu, 26 września 2013. [dostęp 2016-10-11].
  3. ↑ a b Apdovanotų asmenų duomenų bazė. president.lt. [dostęp 2011-10-08]. (lit.).
  4. ↑ M.P. z 1996 r. nr 25, poz. 260
  5. ↑ Указ Президента України № 1214/98 Про нагородження відзнаками Президента України. rada.gov.ua, 5 listopada 1998. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]