Wacław Depo
.jpg) Wacław Depo podczas procesji św. Stanisława w Krakowie (2019) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 września 1953 | ||
| Arcybiskup metropolita częstochowski | |||
| Okres sprawowania |
od 2012 | ||
| Biskup diecezjalny zamojsko-lubaczowski | |||
| Okres sprawowania |
2006–2011 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
3 czerwca 1978 | ||
| Nominacja biskupia |
5 sierpnia 2006 | ||
| Sakra biskupia |
9 września 2006 | ||
| Data konsekracji |
9 września 2006 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Zamość | ||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
| |||||||
Wacław Tomasz Depo[1] (ur. 27 września 1953 w Szydłowcu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii dogmatycznej, rektor Wyższego Seminarium Duchowego w Radomiu w latach 1990–2006, biskup diecezjalny zamojsko-lubaczowski w latach 2006–2011, arcybiskup metropolita częstochowski od 2012.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i wykształcenie
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 września 1953 w Szydłowcu[1]. W 1972 ukończył tamtejsze Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza[1][2].
Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 czerwca 1978 w katedrze sandomierskiej biskup Piotr Gołębiowski, administrator apostolski w Sandomierzu[3][4]. Magisterium z teologii dogmatycznej uzyskał w 1980 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Na tej uczelni kontynuował studia w zakresie teologii dogmatycznej w latach 1980–1984. W 1982 uzyskał licencjat, a w 1984 doktorat na podstawie dysertacji Chrystus kerygmatyczny w nauce M. Koehlera[5][1].
Prezbiter
[edytuj | edytuj kod]Po otrzymaniu święceń kapłańskich w latach 1978–1980 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Stromcu[6]. W latach 1984–1990 był duszpasterzem akademickim w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu[1].
W diecezji radomskiej pełnił funkcję dyrektora ds. życia konsekrowanego zakonów żeńskich[1], wszedł również w skład rady kapłańskiej i kolegium konsultorów[5]. Od maja do sierpnia 2006 pełnił funkcję współprzewodniczącego Rady Programowej Radia Maryja ze strony Konferencji Episkopatu Polski[1][7].
Został mianowany kanonikiem honorowym kapituły katedralnej sandomierskiej oraz prałatem kustoszem kapituły Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej. W 2004 Jan Paweł II nadał mu godność prałata honorowego Jego Świątobliwości[1].
Działalność naukowo-dydaktyczna
[edytuj | edytuj kod]W latach 1984–1989 był ojcem duchownym księży diakonów w Radomiu[8]. W 1989 został wicerektorem[9], a od 1990 do 2006 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu[10]. Od 1984 prowadził wykłady z teologii dogmatycznej, teologii ekumenicznej i wstępu do teologii w Wyższym Seminarium Duchownym i Instytucie Teologicznym w Radomiu, a od 1992 z teologii dogmatycznej w Kolegium Teologicznym Diecezji Radomskiej[1]. W latach 2000–2006 pracował jako adiunkt w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie – Instytut Teologiczny w Radomiu, a w 2007 został wykładowcą w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie[1][11].
W latach 1995–1999 pełnił funkcję przewodniczącego Metropolitalnego Zespołu ds. II Synodu Plenarnego oraz członka Komisji Rektorów ds. Ratio studiorum. W 1999, 2002 i 2005 był wybierany na przewodniczącego Konferencji Księży Rektorów Wyższych Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych[1]. W Konferencji Episkopatu Polski w latach 2001–2006 był członkiem konsultorem Komisji ds. Duchowieństwa i Rady Naukowej[1].
Biskup
[edytuj | edytuj kod]5 sierpnia 2006 po przyjęciu przez papieża Benedykta XVI rezygnacji Jana Śrutwy został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji zamojsko-lubaczowskiej[12][13]. Ingres do katedry Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, w trakcie którego otrzymał święcenia biskupie, odbył 9 września 2006[11]. Głównym konsekratorem był Józef Michalik, arcybiskup metropolita przemyski, zaś współkonsekratorami Zygmunt Zimowski, biskup diecezjalny radomski, i Jan Śrutwa, biskup senior diecezji zamojsko-lubaczowskiej[3]. Następnego dnia odbył ingres do konkatedry bł. Jakuba Strzemię w Lubaczowie[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Ad Christum Redemptorem hominis” (Ku Chrystusowi Odkupicielowi człowieka)[14].
29 grudnia 2011 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą częstochowskim na miejsce Stanisława Nowaka[15][16]. Ingres do bazyliki archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie odbył 2 lutego 2012[9]. 29 czerwca 2012 otrzymał z rąk papieża paliusz[17].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w latach 2012–2022 był przewodniczącym Rady ds. Środków Społecznego Przekazu[18], w 2006 objął funkcję asystenta (delegata) przy Krajowej Radzie Katolików Świeckich[19], a w 2012 delegata ds. Stowarzyszenia Żywego Różańca[20]. W 2022 został członkiem Rady Stałej[21], ponadto wszedł w skład Komisji Duchowieństwa, Sekcji Nauk Teologicznych Komisji Nauki Wiary, Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych, Zespołu ds. Wizyty Ojca Świętego w Polsce 2016 r. oraz Ogólnopolskiego Komitetu Organizacyjnego Obchodów 1050. Rocznicy Chrztu Polski w 2016 r.[22] W 2006 został przewodniczącym Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[23].
W 2017 został kapelanem stanowym Rycerzy Kolumba w Polsce[24].
Konsekrował biskupa pomocniczego częstochowskiego Andrzeja Przybylskiego (2017). Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego kaliskiego Łukasza Buzuna (2014) i biskupa pomocniczego radomskiego Piotra Turzyńskiego (2015)[3].
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2010 Rada Powiatu w Szydłowcu nadała mu tytuł „Zasłużony dla Powiatu Szydłowieckiego”[25]. W 2007 otrzymał Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”[26].
Przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich został wyróżniony nagrodami Feniks Specjalny (2017)[27] i Feniks Specjalny „Medialny” (2022)[28].
W 2012 został konfratrem zakonu paulinów[29], a w 2015 członkiem wspólnoty kanoników regularnych laterańskich[30].
Publikacje książkowe
[edytuj | edytuj kod]- 1991: Idźcie i nauczajcie, Radom
- 2001: W czas Bożego Narodzenia, Kraków, ISBN 83-87440-17-5
- 2008: Ewangelia pielgrzymująca, Zamość
- 2008: Dotknąć Chrystusa, Warszawa, ISBN 978-83-7232-836-6
- 2008: Na ścieżkach Prawdy, Zamość, ISBN 978-83-60790-18-2
- 2008: Rodzina kolebką powołań, Lublin, ISBN 978-83-7270-619-5
- 2009: Raduj się twoją wiarą…, Warszawa, ISBN 978-83-7232-867-0
- 2009: Niespokojni nadzieją, Lublin, ISBN 978-83-7270-748-2
- 2010: Misja i odpowiedzialność, Zamość
- 2010: Chrystus kerygmatyczny w nauce Martina Kählera (1835-1912), Warszawa, ISBN 978-83-7232-930-1
- 2011: Istnienie ukierunkowane na Chrystusa, Warszawa, ISBN 978-83-7232-971-4
- 2011: Veritatem in caritate : księga jubileuszowa z okazji 70. urodzin księdza biskupa profesora Jana Śrutwy, Lublin, ISBN 978-83-7702-182-8
- 2012: Blask wiary w Chrystusie, Lublin, ISBN 978-83-7702-456-0
- 2013: Zwierciadła wiary, Częstochowa, ISBN 978-83-62244-54-6
- 2013: Źródło i szczyt, Częstochowa, ISBN 978-83-62244-52-2
- 2014: Maryja „żywym objawieniem oblicza Chrystusa”, Częstochowa, ISBN 978-83-62244-85-0
- 2014: Papieski wiatr, Częstochowa, ISBN 978-83-62244-80-5
- 2014: Ocalone dziedzictwo, ISBN 978-83-7821-088-7
- 2015: Apelowe „głosów zbieranie”, Warszawa, ISBN 978-83-7257-704-7
- 2015: Ku Chrystusowi w tajemnicy Kościoła, Częstochowa
- 2015: Wierność łasce, Częstochowa
- 2015: Polsko, uwierz w swoją wielkość : głos biskupów w sprawie ojczyzny 2010-15, Kraków, ISBN 978-83-7553-182-4
- 2015: Szczęśliwi miłosierni : kazania adwentowe dla dzieci z pomocami audiowizualnymi, Częstochowa, ISBN 978-83-65209-19-1
- 2016: Zapis wspólnej drogi, Warszawa, ISBN 978-83-7257-830-3
- 2016: Przyjdź, Panie Jezu..., Częstochowa, ISBN 978-83-65209-39-9
- 2016: Sprawy nieba i ziemi : na ambonie, na łamach, w eterze, w sieci, Częstochowa, ISBN 978-83-62515-76-9
- 2016: Apelowe „głosów zbieranie”. 2014–2015, Warszawa, ISBN 978-83-7257-793-1
- 2016: Światło Wcielonego Słowa, Częstochowa, ISBN 978-83-65209-40-5
- 2017: Wielka księga patriotyczna, ISBN 978-83-8077-039-3
- 2017: Apelowe „głosów zbieranie” 2016, Warszawa, ISBN 978-83-7257-856-3
- 2018: Chrystokształtność nadziei, Częstochowa, ISBN 978-83-65209-92-4
- 2018: Apelowe „głosów zbieranie” 2017, Warszawa, ISBN 978-83-7257-921-8
- 2018: Droga Krzyżowa: wydanie jubileuszowe z okazji 95-lecia urodzin Karoliny Ściegienny, Częstochowa, ISBN 978-83-60128-39-8
- 2018: W Domu Matki Zawierzenia, Częstochowa, ISBN 978-83-65600-90-5
- 2019: Apelowe „głosów zbieranie” 2018, Warszawa, ISBN 978-83-7257-958-4
- 2019: Fenomen mediów: współpracownikom prawdy, Częstochowa, ISBN 978-83-956240-0-1
- 2020: Zawierzenia Kościoła: spotkania serc..., Częstochowa, ISBN 978-83-956240-1-8
- 2020: Dialogi z Matką, Częstochowa, ISBN 978-83-956240-2-5
- 2020: Apelowe „głosów zbieranie” 2019, Warszawa, ISBN 978-83-7257-766-5
- 2020: Arcybiskup Zygmunt Zimowski : w służbie Kościoła : "nie przyszedłem żeby mi służono". Cz. 1, Częstochowa, ISBN 978-83-956240-3-2
- 2020: Arcybiskup Zygmunt Zimowski : w służbie Kościoła : "nie przyszedłem żeby mi służono". Cz. 2, Częstochowa, ISBN 978-83-956240-4-9
- 2020: Arcybiskup Zygmunt Zimowski : w służbie Kościoła : "nie przyszedłem żeby mi służono". Cz. 3, Częstochowa, ISBN 978-83-956240-5-6
- 2021: Estetyka miłości, Częstochowa, ISBN 978-83-956240-7-0
- 2021: Mariologia : Maryja, mariologia, maryjność, Częstochowa, ISBN 978-83-956240-6-3
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m Nota biograficzna Wacława Depy na stronie archidiecezji częstochowskiej. archiczest.pl. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ Absolwenci w latach 1971–1972. liceum.webd.pl. [dostęp 2013-03-24].
- ↑ a b c Wacław Depo. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2017-06-24]. (ang.).
- ↑ a b Ks. dr bp Wacław Depo – Drugi Pasterz Diecezji zamojsko-lubaczowskiej. konkatedra.zamojskolubaczowska.pl (arch.). [dostęp 2018-06-30].
- ↑ a b G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 62. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Duszpasterze parafii Stromiec do 2011 roku. parafiastromiec.pl (arch.), 2011-03-31. [dostęp 2014-10-25].
- ↑ Bp Depo o pracach Rady Programowej Radia Maryja (wywiad). ekai.pl (arch.), 2006-09-29. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ P. Chmieliński. Powołanie wymodlił na Jasnej Górze. „Niedziela”. nr 36/2006. s. 9. ISSN 0208-872X. [dostęp 2013-03-24].
- ↑ a b Przychodzę z pokorą. ekai.pl (arch.), 2012-02-02. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ VI rocznica ingresu abp. Wacława Depo. fiat.fm, 2018-02-02. [dostęp 2022-08-14].
- ↑ a b Zamość: ingres nowego biskupa zamojsko-lubaczowskiego W. Depo (opis). ekai.pl (arch.), 2006-09-09. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ Rinuncia del vescovo di Zamość-Lubaczów (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2006-08-05. [dostęp 2013-12-22]. (wł.).
- ↑ Nominacja – ks. dr Wacław Depo biskupem zamojsko-lubaczowskim. episkopat.pl (arch.), 2006-08-05. [dostęp 2013-12-31].
- ↑ Ks. Depo biskupem zamojsko-lubaczowskim. ekai.pl (arch.), 2006-08-05. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ Rinuncia dell'arcivescovo di Częstochowa (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2011-12-29. [dostęp 2013-12-22]. (wł.).
- ↑ Komunikat: Nowy metropolita częstochowski. episkopat.pl (arch.), 2011-12-29. [dostęp 2013-03-23].
- ↑ Abp Budzik: wszyscy i wciąż potrzebujemy nawrócenia. ekai.pl (arch.), 2012-06-29. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ T. Gołąb: Bp Rafał Markowski przewodniczącym Rady ds. Środków Społecznego Przekazu KEP. warszawa.gosc.pl, 2022-06-06. [dostęp 2022-06-12].
- ↑ Delegat KEP przy Krajowej Radzie Katolików Świeckich. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-11].
- ↑ Wybory 359. Zebrania Plenarnego. episkopat.pl (arch.), 2012-10-05. [dostęp 2016-07-26].
- ↑ Wybory 393. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2022-10-12. [dostęp 2022-10-14].
- ↑ Wacław Depo na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-11].
- ↑ Nowy przewodniczący Rady Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu. ekai.pl (arch.), 2012-06-21. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ Abp Wacław Depo Kapelanem Stanowym Rycerzy Kolumba w Polsce. niedziela.pl, 2017-06-08. [dostęp 2017-06-08].
- ↑ Uchwała Nr XXXIX/209/2010 Rady Powiatu w Szydłowcu. bip.szydlowiecpowiat.akcessnet.net, 2010-03-31. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ Pro Masovia – 2007 r.. mazovia.pl. [dostęp 2021-07-26].
- ↑ Kard. Zenon Grocholewski i abp Wacław Depo laureatami nagrody FENIKS 2017. episkopat.pl, 2017-03-30. [dostęp 2022-12-06].
- ↑ Nagroda Feniks 2022 – wyniki. swk.pl. [dostęp 2022-12-06].
- ↑ Abp Depo dołączył do grona Konfratrów Zakonu Paulinów. wczestochowie.pl, 2012-12-10. [dostęp 2014-10-25].
- ↑ A. Mieczyńska: Abp Wacław Depo włączony we wspólnotę kanoników. fiat.fm, 2015-08-02. [dostęp 2015-08-05].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Wacława Depy na stronie archidiecezji częstochowskiej. [dostęp 2019-08-09].
- Nota biograficzna Wacława Depy na stronie diecezji zamojsko-lubaczowskiej. [dostęp 2019-08-09].
- Wacław Depo w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-08-09].
- Wacław Depo na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-11].
- Wacław Depo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-08] (ang.).
- Wacław Depo, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-10-18].