Wadym Kołesnyk

Wadym Kołesnyk
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wadym Łeonidowycz Kołesnyk

Data i miejsce urodzenia

12 marca 1967
Cudnów

Wzrost

167 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987–1990 Naftowyk Ochtyrka 143 (31)
1991–1994 Metalist Charków 72 (21)
1994–1995 Hapoel Kefar Sawa ? (?)
1995 Metalist Charków 15 (2)
1995–1997 Karpaty Lwów 60 (15)
1998 Metałurh Mariupol 23 (5)
1998 Szachtar Makiejewka 3 (1)
1999–2002 Naftowyk Ochtyrka 108 (16)
2000–2002 Ełektron Romny (z przerwami) 4 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2003–2007 Naftowyk Ochtyrka (asystent)
2007–2008 Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka (rezerwy)
2008–2011 Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka (asystent)
2011 Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka (p.o.)
2013–2015 Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka
2015– Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wadym Łeonidowycz Kołesnyk, ukr. Вадим Леонідович Колесник, ros. Вадим Леонидович Колесник, Wadim Leonidowicz Kolesnik (ur. 12 marca 1967 w Cudnowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek DSSz. Pierwszy trener – jego ojciec Łeonid Kołesnyk. W 1987 rozpoczął karierę piłkarską w Naftowyku Ochtyrka, skąd w 1990 przeszedł do Metalista Charków. Latem 1994 po tym, jak Metalist opuścił Wyszczą Lihę wyjechał do Izraela, gdzie bronił barw klubu Hapoel Kefar Sawa, ale wiosną 1995 powrócił do Metalista. Latem 1995 przeszedł do Karpat Lwów. Na początku 1998 został zaproszony do Metałurha Mariupol. Od 1999 ponownie występował w Naftowyku Ochtyrka, czasami pomagając farm klubowi Ełektron Romny. W 2002 zakończył karierę piłkarską w wieku 35 lat[1].

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej od września 2003 pomagał trenować Naftowyk Ochtyrka. W sezonie 2007/08 prowadził drużynę rezerw Naftowyka. W listopadzie 2011 pełnił obowiązki głównego trenera Naftowyka[2]. Potem pracował w sztabie szkoleniowym ochtyrskiej drużyny. 9 grudnia 2013 po raz kolejny stanął na czele Naftowyka[3]. 4 czerwca 2015 podał się do dymisji[4]. 3 września 2015 zamienił Serhija Konowałowa w sztabie szkoleniowym ochtyrskiego klubu[5].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]