Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Sir Walter Parratt (ur. 10 lutego 1841 w Huddersfield, zm. 27 marca 1924 w Windsorze[1][2]) – brytyjski kompozytor, organista i pedagog.
Był synem Thomasa Parratta, organisty parafialnego w Huddersfield[2][3] i podobnie jak ojciec został organistą[1][2]. Uczył się muzyki u George’a Coopera[2]. Od 1861 roku był organistą w kościele St. Michael’s and All Angels w Great Witley[1]. Później był prywatnym organistą lorda Dudleya w Tenbury Wells (1864), kościoła parafialnego w Wigan (1868), Magdalen College w Oksfordzie (1872), a od 1882 roku w kaplicy św. Jerzego na Zamku w Windsorze[2]. Od 1892 roku pełnił funkcję prywatnego organisty królowej[1][2]. W 1893 roku otrzymał tytuł Master of the Queen’s Musick[1]. W latach 1883–1923 był wykładowcą Royal College of Music w Londynie[2]. Od 1908 do 1918 roku był także wykładowcą Uniwersytetu Oksfordzkiego, a w latach 1916–1924 dziekanem wydziału muzyki Uniwersytetu Londyńskiego[2]. Od 1905 do 1909 roku był przewodniczącym Royal College of Organists[1][3].
Doktor honoris causa uniwersytetów w Oksfordzie (1894), Cambridge (1910) i Durham (1912)[1][2]. W 1892 roku otrzymał tytuł szlachecki[2][3]. Kawaler (1901), Komandor (1917) i Rycerz Komandor (1921) Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego[2][3].
Komponował muzykę religijną, teatralną i pieśni[1]. Był autorem anthemu Confortare, napisanego na uroczystość koronacji Edwarda VII (1902)[1]. Napisał artykuł Music do książki The Reign of Queen Victoria pod redakcją T.H. Warda oraz 10 artykułów do 2. wydania Grove’s Dictionary of Music and Musicians (1904–1910)[1].