Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1910 | |||
---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
31 sierpnia 1982 | |||
Wzrost |
173 cm | |||
Dorobek medalowy | ||||
|
Walter Herbert Pritchard (ur. 14 kwietnia 1910 w Hancock, zm. 31 sierpnia 1982 w Cleveland[1][2]) – amerykański lekarz kardiolog, w młodości lekkoatleta, długodystansowiec, olimpijczyk.
Ukończył studia medyczne uzyskując bakalaureat (A.B.) w Hamilton College w Clinton i magisterium (M.D.) na Harvard Medical School. Następnie podjął pracę w szpitalu uniwersyteckim Case Western Reserve University, gdzie spędził resztę życia zawodowego. W 1960 został mianowany profesorem kardiologii na tym uniwersytecie. Kierował wydziałem medycyny w latach 1970–1971, a od 1971 do 1978 był szefem personelu medycznego[1].
W 1947 wraz z Claude’m Beckiem i Haroldem Feilem dokonał pierwszej skutecznej defibrylacji podczas operacji serca[1].
Wystąpił w biegu na 3000 metrów z przeszkodami na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles. Dostał się do finału, w którym zajął 8. miejsce[3].
Był wicemistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 3000 metrów z przeszkodami w 1932[4]
Rekordy życiowe[5]: