Wielbłądka żółtonoga

Wielbłądka żółtonoga
	Dichrostigma flavipes
	(Stein, 1863)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	wielbłądki
Rodzina	wielbłądkowate
Rodzaj	Dichrostigma
Gatunek	wielbłądka żółtonoga
Synonimy
	Raphidia flavipes Stein, 1863;
	Raphidia flavipes Stein, 1863;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wielbłądka żółtonoga (Dichrostigma flavipes) – gatunek owada z rzędu wielbłądek (Raphidioptera).

Występowanie: Głównie na półkuli północnej na obszarach o klimacie umiarkowanym. W Polsce występuje lokalnie i licznie^[1], głównie w południowo-zachodniej części kraju^[2]. Jest bardzo trudna do rozróżnienia od pozostałych gatunków wielbłądek występujących w Polsce. Spotkać ją można od kwietnia do sierpnia na krzewach i drzewach w parkach, zaroślach, ogrodach oraz na obrzeżach lasów.
Cechy: Rozpiętość skrzydeł 10–40 mm. Jak wszystkie wielbłądki, ma silnie wydłużony i podniesiony do góry przedtułów, swoim kształtem przypominający nieco szyję wielbłąda. Przednie nogi wyrastają na końcu tułowia. Głowa duża, w kształcie gruszki, wyraźnie zwężająca się za oczami. Na głowie długie czułki, duże oczy złożone, 3 przyoczka i aparat gębowy typu gryzącego. Skrzydła silnie żyłkowane, w czasie spoczynku składa je dachówkowato.
Tryb życia: Prowadzi dzienny tryb życia. Lata dość słabo, ale dobrze biega. Jest bardzo żarłocznym drapieżnikiem, poluje na drzewach i krzewach. W polowaniu pomaga jej bardzo ruchoma głowa.

Rozmnażanie: Okres godowy rozpoczyna się pod koniec maja. W czasie trwających kilka godzin zalotów, para goni się po gałęziach pomiędzy liśćmi dotykając się nawzajem czułkami. Zaraz po kopulacji samica za pomocą długiego pokładełka składa jaja do szczelin w korze drzew. Rozwój larw trwa 2–3 lata, przebywają one w tym czasie pod korą lub przy korzeniach drzew i krzewów. Są, podobnie jak owad dorosły, drapieżnikami. Odżywiają się owadami, m.in. kornikami i ich larwami. Zimują pod korą drzew. Tutaj też, po ostatnim zimowaniu przeobrażają się w poczwarkę typu wolnego. Bezpośrednio przed przeobrażeniem w postać dorosłą staje się ona bardzo ruchliwa, rozprostowuje nogi i opuszcza kryjówkę pod korą. Na zewnątrz kory mocno przyczepia się do niej i tutaj następuje jej przeobrażenie w owada dorosłego.

Znaczenie dla człowieka: Z punktu widzenia gospodarki człowieka jest pożyteczna w sadach i ogrodach, a także w lasach, gdyż żywi się owadami – szkodnikami, głównie mszycami i czerwcami. Zjada także gąsienice, korniki i ich larwy. Wykorzystywana jest w biologicznym zwalczaniu szkodników.

Zobacz też

↑ Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4.
↑ Czerniawski i in. Nowe stanowiska wielbłądek (Raphidioptera) na Lubelszczyźnie. „Wiadomości Entomologiczne”. 22 (3), s. 157-160, 2003.

Heiko Bellmann, Henryk Garbarczyk: Owady. Warszawa: Multico, 2007. ISBN 978-83-7073-418-3.
Cezary Gębicki, Jacek Szwedo: Owady Polski. Atlas i klucz. Krzeszowice: Wydawnictwo Kubajak, 2000. ISBN 83-87971-19-7.