Wielka cisza

Wielka cisza
Gatunek

Film dokumentalny

Data premiery

2005

Kraj produkcji

Niemcy
Szwajcaria
Francja

Czas trwania

162 min

Reżyseria

Philip Gröning

Scenariusz

Philip Gröning

Główne role

Mnisi klasztoru La Grande Chartreuse

Muzyka

Mnisi klasztoru La Grande Chartreuse
Philip Gröning

Zdjęcia

Philip Gröning

Montaż

Philip Gröning

Produkcja

Philip Gröning

Widok na kartuzję w La Grande Chartreuse

Wielka cisza (niem. Die große Stille) – film dokumentalny, którego reżyserem jest Philip Gröning. Premiera obrazu miała miejsce w 2005 r. Film ten stanowi ruchomą ilustrację życia monastycznego na przykładzie zakonu kartuzówzgromadzenia duchownego o charakterze kontemplacyjnym, o surowej regule.

Bohaterami filmu są mnisi z La Grande Chartreuse (Wielka Kartuzja), położonej na terenie Masywu Chartreuse we francuskich Alpach Zachodnich. Treść filmu tworzą poszczególne wątki z życia zakonników: codzienna praca, samotna kontemplacja i przede wszystkim modlitwa, która częściowo odbywa się wspólnie. Tryb życia pustelników odbywa się według historycznych reguł zakonu i rytuałów. Zgodnie z tytułem film ten jest niemal całkowicie pozbawiony rozmów, muzykę tworzą śpiewy mnichów, którzy całkowicie oddali życie Bogu[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pomysł zrealizowania filmu pojawił się 16 lat przed wyrażeniem przez zakonników zgody na jego nakręcenie. Zgoda ta była efektem długiej współpracy i przyjaźni przeora z reżyserem. Twórca filmu spędził w klasztorze sześć miesięcy w celu poznania surowego życia zakonnego i wykonania poszczególnych sekwencji które ukształtowały dzieło. Film był realizowany podczas niemal czterech miesięcy pracy wiosną i latem 2002 roku, kolejnych trzech tygodni zimą 2003 roku, ponadto ostatnich trzech dni grudnia 2003. Bogaty materiał filmowy stał się podstawą nie tylko pełnometrażowego filmu (trwającego 169 minut), lecz także jego krótszej wersji dla telewizji, albumu ze zdjęciami oraz płyty z nagraniami mszy i psalmów.

Philip Gröning był reżyserem tego filmu, jest także autorem większości zdjęć, scenariusza, montażu i dźwięku. Ponadto jest jednym z trzech producentów wykonawczych tego filmu.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 79-81. ISBN 978-83-226-2129-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]