Wilczomlecz opasły

Wilczomlecz opasły
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wilczomleczowate

Rodzaj

wilczomlecz

Gatunek

wilczomlecz opasły

Nazwa systematyczna
Euphorbia obesa Hook.
Bot. Mag. 129: t. 7888. 1903
Multimedia w Wikimedia Commons
Kwitnący wilczomlecz
Wilczomlecz opasły z góry

Wilczomlecz opasły (Euphorbia obesa) – gatunek rośliny z rodziny wilczomleczowatych. Pochodzi z południowej Afryki, ale uprawiany jest niemal we wszystkich częściach świata, w Polsce jako roślina pokojowa.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Wyglądem roślina przypomina piłkę do baseballu. Osiąga od 15 do 20 cm wysokości.
Kwiaty
Drobne, żółte.
Liście
Bardzo zredukowane. Pojawiają się tylko na krótko na wierzchołku łodygi, po czym żółkną i opadają.
Gatunki podobne
Roślina bardzo podobna do przedstawicieli rodziny kaktusowatych, w szczególności przypomina gatunek Astrophytum asterias.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nadziemny pęd tworzy zgrubiała łodyga. Zawiera chlorofil i spełnia funkcję liści – przeprowadza fotosyntezę. W łodydze roślina magazynuje również znaczne ilości wody, dzięki czemu może się przez długi czas obejść bez podlewania; w pustynnych rejonach Afryki, skąd pochodzi, pozwala jej to przetrwać w palącym słońcu długi okres bez deszczu. Roślina kwitnie w porze letniej.
  • Roślina trująca. Zawiera sok mleczny, który jest trujący i drażni skórę. Wycieka on po uszkodzeniu (np. nacięciu) rośliny.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Wymagania: nie toleruje temperatury niższej niż 5 °C, optymalna jest temperatura 21–23 °C. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale dobrze czuje się również w mieszkaniu; musi jednak być ustawiona w dobrze oświetlonym miejscu, np. na parapecie. Najlepiej rośnie na specjalnej ziemi dla kaktusów, składającej się z gruboziarnistego piasku, ziemi ogrodowej i ziemi liściowej.
  • Sposób uprawy: od wiosny do jesieni podlewa się tak, aby ziemia przeschła przed następnym podlewaniem, zimą podlewa się bardzo rzadko (nadmierne podlewanie powoduje gnicie korzeni). W zimie najlepiej jest przenieść ją do zimniejszego pomieszczenia o temperaturze ok. 12 °C, przechodzi wówczas w okres spoczynku. Nawozić należy 1–2 razy na wiosnę.
  • Rozmnażanie: rozmnaża się głównie przez ukorzenianie odrostów. Odcina się je i pozostawia na kilka dni, aby powierzchnia cięcia zaschła, a następnie ukorzenia w czystym piasku wysypanym na warstwę wilgotnego torfu.
  • Przesadzanie: młode rośliny raz na rok, a starsze co 3–4 lata należy przesadzać do większej doniczki (należy to robić w rękawicach, by nie oparzyć się sokiem mlecznym).
  • Uwagi: ze względu na trujący sok należy roślinę ustawiać w miejscu niedostępnym dla dzieci. Dobrze uprawiana roślina może w mieszkaniu rosnąć przez wiele lat.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia Popularna PWN Wilczomleczowate
  • Jarosław Rak: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Cz. II. Edward Kawecki (zdjęcia). Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1998. ISBN 83-7073-089-2.