Wilhelm Dichter (ur. 25 października 1935 w Borysławiu) – polski pisarz pochodzenia żydowskiego.
Przeżył wojnę, ukrywając się z rodziną w różnych miejscach. Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Ukończył Politechnikę Warszawską. W 1968, po wydarzeniach marcowych, wyemigrował z Polski do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako informatyk.
Dichter zaczął opisywać swoje życie dość późno, jako sześćdziesięciolatek. Pierwsza powieść, Koń Pana Boga, wydana w Krakowie w 1996, została nominowana do Nike. Druga – Szkoła bezbożników (1999) została finalistką tej nagrody[1]. W pierwszej powieści autor mówi o ukrywaniu się Żydów w czasie II wojny światowej, w drugiej, będącej kontynuacją Konia, o życiu młodzieńca w komunistycznej Polsce. Trzecia powieść, Lekcja angielskiego (2010) ukazuje trudy życia żydowskiego emigranta w Stanach Zjednoczonych[2].
Pisarz jest tłumaczony na języki: rosyjski, francuski, czeski, niemiecki, szwedzki i niderlandzki.
Poeta Janusz Szuber zadedykował Wilhelmowi Dichterowi wiersz pt. Mały traktat o analogiach, wydany w tomikach poezji Okrągłe oko pogody z 2000[3] oraz Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą z 2004[4].