William Crotch

William Crotch
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1775
Norwich

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 1847
Taunton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista, teoretyk muzyki, pedagog, malarz

Multimedia w Wikimedia Commons

William Crotch (ur. 5 lipca 1775 w Norwich, zm. 29 grudnia 1847 w Taunton[1][2]) – angielski kompozytor, organista, teoretyk muzyki, pedagog i malarz[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn stolarza[2]. Zadebiutował mając 2,5 roku, grając na organach w Norwich[1]. Następnie wyruszył wraz z matką w kilkuletnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji[1][2]; w 1779 roku wystąpił przed rodziną królewską[1]. Był uzdolnionym dzieckiem[2][3]. Grał na organach, fortepianie i skrzypcach, pisał także własne kompozycje i zajmował się malarstwem[1]. Od 1786 do 1788 roku był asystentem Johna Randalla, profesora muzyki na Cambridge University[1][2]. W latach 1789–1799 przebywał w Oksfordzie, gdzie przygotowywał się do studiów i stanu duchownego[1]. Był organistą oksfordzkiego Christ Church[1][2]. W 1794 roku uzyskał bakalaureat, zaś w 1799 roku doktorat[1][2]. Od 1797 roku był profesorem i organistą St John’s College w Oksfordzie[1][2].

W latach 1800–1804 prowadził serię wykładów o muzyce na Uniwersytecie Oksfordzkim, które kontynuował w latach 1804–1807 w londyńskim Royal Institution[1]. Od 1807 roku działał na stałe w Londynie. Zrezygnował z profesury, zajmując się w następnych latach grą na organach, koncertowaniem i udzielaniem prywatnych lekcji[1][2][3]. W 1809 roku zorganizował koncert monograficzny z okazji 50. rocznicy śmierci Georga Friedricha Händla. Propagował także twórczość J.S. Bacha[1]. W 1812 roku wystawił, cieszące się dużą popularnością, oratorium Palestine[1]. W latach 1814–1819 i 1828–1832 był członkiem Royal Philharmonic Society[1]. Od 1822 do 1832 roku był dyrektorem Królewskiej Akademii Muzycznej[1], gdzie wykładał harmonię, kontrapunkt i kompozycję[2]. W 1832 roku w następstwie skandalu obyczajowego, po tym, jak – zachwycony jej grą – ucałował jedną ze swoich uczennic, został zmuszony do wycofania się z życia publicznego[2]. Pod koniec życia poświęcił się malarstwu i pisaniu pamiętników[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
Obraz Williama Crotcha Windsor Castle

W zakresie formy i języka muzycznego pozostawał pod silnym wpływem G.F. Händla[1]. Skomponował m.in. dwie symfonie (I Es-dur 1808, II F-dur 1814), dwie uwertury (1795, 1815), koncert na klawesyn lub fortepian i orkiestrę (1784), trzy koncerty na organy i orkiestrę, kwartet smyczkowy (1788), Two Sonatas na fortepian lub klawesyn i skrzypce (1786), Three Sonatas na fortepian lub klawesyn (1793), 30 Rounds na fortepian (1813), oratoria The Captivity of Judah (1786–1789) i Palestine (1811), ponadto anthemy i inne utwory wokalne, preludia, wariacje, divertimenta[1].

Pisał prace i artykuły poświęcone muzyce, z których najważniejsze znaczenie ma antologia Specimens of Various Styles of Music (Londyn 1808)[2]. Ponadto był autorem publikacji z rozmaitych dziedzin, poświęconych architekturze, sztuce budowy fortyfikacji czy naukom przyrodniczym[1]. Jako malarz był twórcą blisko 1200 płócien i grafik, głównie pejzaży[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 271–272. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 188. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 199. ISBN 978-0-19-957854-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]